|
Vertical Divider
|
|
Οι Γιόγκα Σούτρας λέγεται ότι έχουν γραφτεί από τον Πατάτζαλι γύρω στο 400 π.Χ. αν και μερικοί ισχυρίζονται ότι τότε απλά βρέθηκαν τα γραπτά, που ήταν 1000-2000 χρόνων. Οι Γιόγκα Σούτρας ήταν ένα ποιητικό εγχειρίδιο για τους γιόγκις που ήθελαν να πετύχουν την φώτιση μέσω της γιόγκα. Αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια που ο Σ. Σατυανάντα τα ονομάζει «τα τέσσερα κεφάλαια προς την Ελευθερία». Το πρώτο κεφάλαιο περιγράφει την εμπειρία της Ελευθερίας έτσι ώστε οι μαθητευόμενοι να εμπνευστούν και να ενθαρρυνθούν να εργαστούν υπέρ του πνεύματος και της ψυχής. Το δεύτερο κεφάλαιο περιγράφει κωδικοποιημένες πρακτικές που θα πρέπει ο μαθητευόμενος να ακολουθήσει μέχρι να φράσει στο υπερβατικό επίπεδο της ψυχής. Το τρίτο κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε προχωρημένες τεχνικές και σε στάσεις ζωής που θα κρατήσουν αυτό το υπερβατικό επίπεδο και θα κάνει ικανό τον γιόγκι να μεταφέρει τη γνώση. Το τελευταίο κεφάλαιο αναφέρεται μόνο σε εκείνους που είναι έτοιμοι να αφήσουν τα εγκόσμια και να παραδοθούν στο Αιώνιο Πνεύμα. Υπάρχουν χιλιάδες μεταφράσεις και αναλύσεις των Γιόγκα Σούτρας σε όλο τον κόσμο και όλες είναι διαφορετικές μεταξύ τους. Η δική μας ανάλυση και μετάφραση δεν είναι κυριολεκτική, αλλά πιο πολύ συμβολική και εστιάζει στην αποκάλυψη του Πνευματικού Εαυτού- Την ελευθερία και γαλήνη που φέρνει , η ανακάλυψη του Αιώνιου. Η ανάλυση μας ,δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με τη Χριστιανική θρησκεία, αντίθετα αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι η επιστήμη του πνεύματος είναι κοινή σε όλες τις θρησκείες. Μιλάμε για την τριαδική φύση του Θεού και του ανθρώπου, για την πειθαρχημένη ζωή, και την αγάπη για τη ζωή και την ψυχή και επομένως για όλα τα ζωντανά πλάσματα. Οφείλω αυτή την έμπνευση στους δασκάλους μου Meenakshi Devi Bhavanani και Ananda Balayogi Bhavanani που με τακτικότητα επαναλαμβάνουν τις σούτρας σε κάθε περίσταση. Η ανάλυση των σούτρας από τους αγαπημένους μου δασκάλους, επηρέασε και διαμόρφωσε τη δική μου οπτική για τις σούτρας για την ελευθερία που προσφέρουν. Αυτήν την οπτική, μοιράζομαι με την αγαπημένη μου ομάδα , κάθε τελευταία Τετάρτη του μήνα, τα τελευταία πέντε χρόνια.
*Η πολύτιμη βοήθεια της κυρίας Αρετής Ζανέττου , δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με λόγια. Ηχογραφεί ,συντονίζει , διορθώνει και επανα-διοργανώνει τα λεγόμενα μου, ώστε να γίνουν απλά και κατανοητά για όλους. Η ομάδα μας στη Λάρνακα -Κύπρου , αλλά και όλοι όσοι θα διαβάζουν τις παρακάτω γραμμές, οφείλουν στην κυρία Αρετή τα γραπτά αυτά. Σε ευχαριστούμε αγαπημένη Αρετή για το ανιδιοτελές έργο σου!
Anandhi - Κορίνα Κονταξάκη
Στίχοι 1-14 Τα νοητικά κύματα , πως μπορούμε να τα διακρίνουμε και να τα ελέγξουμε για να πετύχουμε την απόλυτη ένωση με την Πηγή
Κεφάλαιο 1 samadhi pada (απορρόφηση από το Ανώτερο)
1.1 Η πρακτική της Ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα.
1.2 Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου
1.3 Έτσι αποκαλύπτεται η Αλήθεια και ο Εαυτός
1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε οι στρόβιλοι του νου
1.5 Κάποια είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα
1.6 Τα κύματα είναι: γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασίωση, παθητικότητα και ανάμνηση.
1.7 Γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1 προσωπική
επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις 2.ανάλυση που γίνεται με τη λογική
3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.
1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε.
1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε.
1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.
1.11 Ανάμνηση είναι η επιμονή σε ότι ήταν γνώση στο παρελθόν.
1.12 Όλα τα νοητικά κύματα , σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.
1.13 Συνεχής προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός
1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.
Ανάλυση στίχων 1-14
Κάποτε το σώμα θα τελειώσει, τα συναισθήματα θα λήξουν, οι σκέψεις θα φύγουν και θα μείνει μόνο το κάρμα της ψυχής, οι αποθηκευμένες εντυπώσεις/εμπειρίες (samskara/vasana) αλλά και το κομμάτι του Θεού μέσα μας.
Αυτή η ένωση με το κομμάτι του Θεού που είναι μέσα μας, είναι αυτό που ασχολείται η γιόγκα. Γιόγκα στα σανσκριτικά σημαίνει ‘ένωση’.
1.1 Η πρακτική της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα.
Ο πρώτος στίχος λέει πως η πρακτική ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα. Όταν μιλάμε για αλήθεια, εννοούμε το κομμάτι του Θεού/δημιουργού/πηγής μέσα μας. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο Πατάντζαλι εννοεί «η πρακτική ένωσης με τον Δημιουργό , αρχίζει τώρα».
Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από αυτό το κομμάτι και όχι μέσα από το εγώ, το νου, το ένστικτο επιβίωσης και τα υπόλοιπα κατώτερα κομμάτια που ναι μεν είναι χρήσιμα αλλά αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να βρούμε το ανώτερο και να ζούμε μέσα απ’ αυτό.
Δεν είναι αδύνατο, τρελό και δεν προϋποθέτει να ζούμε ασκητικά σε σπηλιά για να το καταφέρουμε. Είναι δυνατό να το κάνουμε αρκεί να ξεκολλήσουμε από τις κοινωνικές και όλες αυτές τις ανάγκες που μας επιβάλει το ένστικτο επιβίωσης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πεθάνουμε ή θα ζούμε ζητιανεύοντας παρά μόνο πως θα βάζουμε το ένστικτο επιβίωσης δεύτερο σαν προτεραιότητα και όχι πρώτο. Το ίδιο το κομμάτι του Θεού μέσα μας δεν θέλει να πεθάνουμε γιατί μαθαίνει από αυτή την εμπειρία του σώματος αλλά αν ο μόνος στόχος είναι να επιβιώσουμε και να ζήσουμε μόνο με τις αισθήσεις, τότε αυτό το κομμάτι του Θεού μέσα μας απενεργοποιείται.
Αν θέλουμε να το κρατήσουμε απενεργοποιημένο τότε δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τις σούτρας του Πατάντζαλι. Αν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον να ξυπνήσουμε το ανώτερο κομμάτι μέσα μας, το κομμάτι που δεν βάζει την επιβίωση ή την καλοπέραση πρώτη, αλλά δεύτερη, τότε ας συνεχίζουμε να διαβάζουμε τις σούτρας του Πατάντζαλι.
Η πρακτική, λοιπόν, της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει!
1.2 Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου.
Η δεύτερη σούτρα λέει πως η ένωση αυτή προϋποθέτει τη σταθεροποίηση τον κυμάτων του νου. Αυτή είναι πολύ σημαντική σούτρα. Δηλαδή, δεν μπορούμε να έχουμε ένωση με το ανώτερο αν έχουμε τους στροβίλους του νου (chitta vritti).
Τι κάνει μια σκέψη να γίνει νοητικός στρόβιλος;
Για να γίνει μια σκέψη chitta vritti (νοητικός στρόβιλος) πρέπει η σκέψη να είναι επαναλαμβανόμενη ή/και να μεταφερθεί στο υποσυνείδητο. Αν έχω μια φευγαλέα σκέψη, δεν θεωρείται στρόβιλος. Όταν, όμως, μια σκέψη επαναλαμβάνεται γίνεται στρόβιλος και ο στρόβιλος εμποδίζει την επαφή με τον Εαυτό. Γιατί όταν μια σκέψη γίνεται στρόβιλος τότε είναι ανεξάρτητη. Υπάρχει από μόνη της και είτε το έχουμε επίγνωση και τη λέμε συνειδητή σκέψη, ή υπάρχει «ασυναίσθητα» και την ονομάζουμε υποσυνείδητη σκέψη. Προσοχή στις υποσυνείδητες σκέψεις γιατί είναι πιο επικίνδυνες, γιατί είναι ανενόχλητες.
Στο συνειδητό υπάρχει ένα πολύ μικρό ποσοστό σκέψεων. Όλες οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις, μέσω ενός αυτόματου μηχανισμού, μεταφέρονται στο υποσυνείδητο. Για παράδειγμα αυτό συμβαίνει με τις αισθήσεις. Μόλις έρθει μια καινούρια μυρωδιά ή ήχος, μπορούμε να τα βιώσουμε συνειδητά. Όταν όμως είναι συνεχόμενα, λέμε ότι «τα συνηθίζουμε» σαν να μην τα μυρίζουμε ή τα ακούμε πια. Δηλαδή πάνε στο υποσυνείδητο.
1.3 Έτσι αποκαλύπτεται η Αλήθεια και ο Εαυτός.
Δεν μπορούμε μέσα από τη φασαρία των στροβίλων του νου να ακούσουμε τη φωνή της ψυχής. Αυτό συμβαίνει γιατί η ανώτερη τριαδική, ομοούσια μας ύπαρξη (Ψυχή-Εαυτός- Πηγή) απλά υπάρχει και δεν σκέφτεται , ούτε δρα. Για να μπορέσουμε να συντονιστούμε με αυτή μας τη Μορφή λοιπόν, πρέπει να συντονιστούμε με τη μη-δράση. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε τίποτα στη ζωή μας; Απλά θα υπάρχουμε συντονισμένοι με την Πηγή; Φυσικά και όχι. Η εξήγηση σε αυτό υπάρχει πολύ καθαρά στην Γκίτα: δράση χωρίς προσκόλληση. Εξωτερικά οι δράσεις μας είναι ίδιες, αλλά εσωτερικά υπάρχει απάθεια. Μιλάμε για εσωτερική μη δράση και όχι εξωτερική.
1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε οι στρόβιλοι του νου (chitta vritti)
Όταν, λοιπόν, μια σκέψη γίνει στρόβιλος (chitta vritti) νομίζουμε ότι αυτό είμαστε και ξεχνάμε ότι είμαστε ο Εαυτός.
Όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» δεν εννοούμε μάθε το χαρακτήρα σου, τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει, τι σχέδια έχεις για το μέλλον κλπ. Αυτά όλα είναι στρόβιλοι. Αυτό που πραγματικά είμαστε είναι το κομμάτι του Θεού μέσα μας (ΑΤΜΑΝ-ΕΑΥΤΟΣ). Γι’ αυτό όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» εννοούμε να αποβάλεις του στροβίλους του νου για να μπορέσεις να δεις τον Εαυτό (το θεϊκό κομμάτι μέσα σου). Αλλιώς νομίζουμε ότι είμαστε τα κύματα του νου.
Χρειάζονται οι σκέψεις, αλλά δεν χρειάζεται να γίνουν στρόβιλοι. Να είναι κύματα που περνάνε και φεύγουν. Προσοχή ακόμη και στους θετικού στροβίλους γιατί και αυτοί μας εμποδίζουν.
Η επανάληψη των θετικών σκέψεων είναι εντάξει αλλά όχι για να βρεις τον Εαυτό. Έχουν σχέση με την επιτυχία στο γήινο επίπεδο.
Μπορούμε να προγραμματίσουμε την καθημερινότητα μας σαν κύμα και όχι σαν στρόβιλο. Θα σκεφτείς τι θα κάνεις αύριο αλλά θα το σκεφτείς και μετά θα το αφήσεις. Να μην κολλάμε με εμμονή στα προβλήματα. Π.χ. κάποιος με πρόσβαλε, δεν θα το κρατάω, γιατί θα γίνει στρόβιλος.
Ο πνευματικός άνθρωπος δεν είναι εκείνος που δεν βλέπει ότι έχει προβλήματα. Πνευματικός είναι ο άνθρωπος που ξεπερνά κάθε σκέψη (θετική ή αρνητική) σύντομα.
Βέβαια θα ανταποκρινόμαστε σε κάτι που έγινε αλλά δεν θα το κρατάμε. Έτσι φαίνεται ο πνευματικός άνθρωπος: δεν του μένουν θέματα, αλλά περνάνε και φεύγουν. Θα αναστατωθούμε, θα στενοχωρηθούμε, θα νευριάσουμε και θα κάνουμε λάθη. Όμως έγινε και περνάει σαν σύννεφο, δεν μένει στο νου. Εξωτερικά όλοι άνθρωποι είμαστε οι ίδιοι, εξελιγμένοι και μη, γι’ αυτό μην ψάχνετε ήρεμους ανθρώπους με τη φωτεινή αύρα…
1.5 Κάποια κύματα είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα.
Νομίζουμε πως είμαστε τα κύματα του νου, νομίζουμε ότι είμαστε οι τακτικές μας σκέψεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Δεν έχει σημασία αν μια σκέψη είναι θετική ή αρνητική, και τα δυο εξακολουθούν να είναι μεταξύ εμάς και του Εαυτού.
Ακόμα και η αναπόληση είναι εμπόδιο: Όταν σκέφτεσαι το παρελθόν μένεις στην ταυτότητα που ήσουν παλιά. Μπορεί το παρελθόν να ήταν καλό αλλά πάλι είναι chitta vritti.
(Κάποιος κάνει ερώτηση)
-Όταν έχεις περάσει από πολύ δύσκολες καταστάσεις που σου έχουν αφήσει τραύματα, πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον στρόβιλο που σου δημιουργούν;
Όσο πιο μεγάλο είναι το τράυμα, και όσο πιο νωρίς έχει γίνει στη ζωή μας, τόσο πιο πολύ χρόνο χρειάζεται για να το ξεπεράσουμε. Αλλά θα το ξεπεράσουμε. Υπάρχουν βέβαια και τραύματα που είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν και χρειάζονται ειδική μεταχείριση. Ο δάσκαλος μου λέει ότι όταν περάσουμε κάτι τέτοιο μόνο ένα πράγμα μπορεί να μας σώσει: η παράδοση στο ανώτερο. Καμιά φορά, δεν υπάρχει άμεσος τρόπος να λύσεις ένα πολύ επώδυνο θέμα. Πρέπει να υπάρχει ένα είδος αφοσίωσης είτε σε δάσκαλο, είτε στο Θεό. Τα μεγάλα τραύματα δεν είναι πια chitta vritti (νοητικοί στρόβιλοι) .Είναι vasana δηλαδή έχουν γίνει πια προγραμματισμοί. Εκεί μόνο η αφοσίωση μπορεί να τα λύσει. Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός και τα άλλα φωτισμένα πνεύματα στη γη. Για να μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σ’ αυτούς και χρησιμοποιώντας το όνομα τους να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από το πόνο. Καμιά φορά αυτά τα παίρνουμε στις επόμενες ζωές μας που ακόμα και τότε χρειαζόμαστε κάποιον να αφοσιωθούμε. Στην Ινδία τέτοια θέματα τα ξεπερνούν πιο εύκολα γιατί υπάρχει πολύ πίστη.
1.6 Τα κύματα (στρόβιλοι) είναι: Γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις.
Ποια είναι η πηγή των στροβίλων του νου; (chittas vritti)
Είναι η γνώση, η ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις. Όλα τα chitta vritti προέρχονται από αυτά τα πέντε.
Γνώση, είναι κάτι που ξέρω και που μπορεί να είναι «καλό» ή «κακό» και έγινε στρόβιλος. Π.χ. είμαι γιατρός. Η ιδιότητα μου αυτή και η γνώση μου που μου δίνει την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα, μπορεί να είναι εμπόδιο σε μένα και στον Εαυτό. Το ‘εγώ ξέρω’ είναι το πιο καταστροφικό μάντρα γιατί αυτή η γνώση μπαίνει ανάμεσα εμάς και τον Εαυτό. Γι’ αυτό όλοι οι δάσκαλοι συστήνουν ταπεινότητα. Όταν ταυτίζεσαι με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον Εαυτό που δεν έχει καμία ιδιότητα.
Ας απαλλαγούμε από όλες τις ταυτότητες για να μην σπαταλάμε ενέργεια να τις διατηρήσουμε ή να τις διαψεύσουμε.
1.7 Η γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1. Προσωπική επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις 2. Ανάλυση που γίνεται με τη λογική 3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.
«Γνώση με τις αισθήσεις». Με τις αισθήσεις βλέπω κάτι και αναγνωρίζω ότι π.χ. είναι σκύλος γιατί τον είδα, τον άκουσα άρα έχω γνώση.
«Ανάλυση που γίνεται με την λογική». Είναι και αυτό γνώση. Π.χ. ακούω το σκύλο και υποθέτω με τη λογική μου ότι εκεί είναι ένας σκύλος. Όπως όταν διαβάζω κάτι και βγάζω ένα συμπέρασμα.
«Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση» : ακούω το σκύλο και κάποιος άλλος με ενημερώνει ότι αυτό που ακούω είναι σκύλος. Κάποιος μας λέει κάτι και το υιοθετούμε αυτόματα γιατί μας το είπε κάποιος ειδικός στο θέμα.
Είναι πολύ δύσκολο να έχω τη γνώση αλλά να μη με καθορίζει. Για να μην γίνει η γνώση chitta vritti πρέπει να αφομοιωθεί. Βίωμα και αφομοίωση είναι το ίδιο. Όταν λαμβάνω κάτι με τις αισθήσεις, όταν ανακαλύπτω κάτι με τη λογική μου και όταν μαθαίνω κάτι από κάποιον άλλο, πρέπει συνειδητά ή να το βιώνω/αφομοιώνω ή να το αφήνω. Όταν οι γνώσεις που βάλαμε στη ζωή μας δεν τις βιώσουμε τότε γίνονται στρόβιλοι. Χρειαζόμαστε λοιπόν τις γνώσεις που μπορούμε να βιώσουμε. Γνώσεις που δεν τις βιώνουμε δεν τις χρειαζόμαστε. Όταν την γνώση την κάνω εμπειρία και την χρησιμοποιώ, παύει να είναι στρόβιλος. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν με απλή πρόθεση. Ας πάρουμε ένα απλοϊκό παράδειγμα: είσαι μέλος μιας ομάδας και θυμάσαι όλα τα ονόματα των μελών. Θυμάσαι επίσης την εμφάνιση τους, οικογενειακή τους κατάσταση, τα επαγγέλματα τους, τι τους αρέσει να κάνουν , πράγματα που τους έχουν στιγματίσει κτλ. Τα ξέρεις , είτε γιατί τα έχεις δει, τα έχεις υποθέσει ή σου τα έχουν πει. Τα θυμάσαι γιατί τα χρησιμοποιείς για να επικοινωνήσεις μαζί τους:
« Γεια σου Χριστίνα, πολύ ωραία η αλλαγή στα μαλλιά σου, τι κάνει ο γιός σου; πέρασε τις εξετάσεις;» Όταν όμως δεν είσαι πια μέλος της ομάδας αυτής, και ακόμα αναρωτιέσαι αν η Χριστίνα έχει τα ίδια μαλλιά ή αν ο γιός της πέρασε τις εξετάσεις, και θυμάσαι όλα τα ονόματα και τα προσωπικά του κάθε ένα στην ομάδα, τί κάνεις με αυτές τις πληροφορίες; Δεν θέλεις να τις ξεχάσεις, μήπως δεις τη Χριστίνα τυχαία στο δρόμο και δεν θυμάσαι το όνομα της. Αυτό θα είναι πολύ άβολο. Έτσι βαραίνει ο νους με γνώσεις που γίνονται απλά εμπόδιο. Αν όμως η εμπειρία της Χριστίνας με το γιό της , σου έχει δώσει ένα καλό παράδειγμα για το πως θα φερθείς και εσύ στο δικό σου παιδί, αυτή η πληροφορία έχει αφομοιωθεί και έχει γίνει ένα με εσένα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος να κρατάμε πληροφορίες. Καμιά φορά νιώθω άβολα όταν δω παλιούς συναδέλφους ή παλιούς μαθητές μου και δεν θυμάμαι το όνομα τους. Αυτό που τους λέω όμως είναι «συγνώμη δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα σου- απέρριψα τη «γνώση» αυτή γιατί δεν τη χρησιμοποιώ πια» !
1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε.
Κάποιοι μεταφράζουν τη ψευδαίσθηση σαν λάθος γνώση. Μπορεί να είναι και αυτό. Από τι δημιουργούνται οι ψευδαισθήσεις; Από το κομμάτι μέσα μας που δεν είναι αληθινό. Το μη αληθινό μέσα μας είναι το προσωρινό που νομίζει ότι είναι αιώνιο. Αυτό δημιουργεί όλες τις ψευδαισθήσεις. Είναι το εγώ και ο εγωισμός.
1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε.
Καμιά φορά μας παίρνουν τα όνειρα για το μέλλον (τις φαντασιώσεις μας) και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Είμαστε τόσο πολύ κολλημένοι στη φαντασίωση που άμα έλθει αυτό που θέλουμε, δεν το θέλουμε πια γιατί θα χάσουμε το κόλλημα. Άρα προσοχή να μην γίνουν τα σχέδια μας για το μέλλον, φαντασιώσεις. Να είναι εκεί όσο χρειάζεται για να γίνουν και να μη μας καθορίζουν. Καμιά φορά λέμε να κάνουμε κάτι γιατί είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μας ενοχλεί, δηλαδή, κάποια σχέδια που είναι εκεί τόσο πολύ καιρό που τελικά γίνονται φαντασιώσεις. Γι’ αυτό είναι καλά να λέμε:- Ας το κάνω αυτό γιατί αν το αφήσω αυτό θα γίνει στρόβιλος. Με το να γίνει αυτό που θέλω να κάνω, το ξεφορτώνομαι ή αν δεν γίνει να το ξεχάσω. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ή να γίνει ή να φύγει.
Φαντασιώσεις είναι όμως και το παρελθόν. Κάτι έχει γίνει στο παρελθόν και δρω στο τώρα σαν να γίνεται ακόμα… είναι κι αυτό μια πολύ σοβαρή φαντασίωση. Να θυμόμαστε να διαγράφουμε τις παλιές ανάγκες, επιθυμίες, φόβους αν δεν συμβαίνουν πια.
1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.
Η παθητικότητα χρειάζεται προσοχή γιατί είναι πολύ βασικό.
Κατ αρχήν τα παθητικά νοητικά κύματα είναι πάντα υποσυνείδητα. Παθητικά, υποσυνείδητα, γίνονται τα κύματα που δεν μπορεί ο νους να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή, είτε γιατί είναι πολύ επώδυνα, ή γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι τα βάζει «στο ντουλάπι». Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν είναι εκεί.
Εμμονές, τραύματα, εξαρτήσεις μπορεί να γίνουν επικίνδυνα παθητικά νοητικά κύματα που θα αποκλείσουν την επαφή με τον Εαυτό και επιπλέον θα δημιουργήσουν σωματικές ή νοητικές αρρώστιες.
Όταν έχω υποσυνείδητο άγχος, μπορεί να σημαίνει πως πάσχω από παθητικότητα. Είμαι σε μια σχέση/γάμο, το παίζω ευτυχισμένος, δεν παραδέχομαι ούτε στον εαυτό μου ότι αυτός ο γάμος είναι νεκρός, έχω το στρόβιλο της παθητικότητας. Ή είμαι σε μια δουλειά, που δεν με ικανοποιεί αλλά επειδή βγάζω λεφτά, κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι μ’ αρέσει και το αγνοώ μέχρι γίνει αρρώστια.
1.11 Ανάμνηση είναι η επιμονή σε ότι ήταν γνώση στο παρελθόν.
Αυτό το είπε η Αλίκη Μπειλι και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον: Ανάμνηση είναι η εμμονή σε ότι έχει γίνει γνωστό. Προσοχή και εδώ γιατί μπορεί να είναι ευχάριστη η ανάμνηση και επειδή δεν ενοχλεί να μην θέλουμε να την αφήσουμε. Όμως και οι θετικές αναμνήσεις μπαίνουν μεταξύ της ψυχής και το Εαυτού.
1.12 Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.
Καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά είναι πράγματα που μπαίνουν στον δρόμο μεταξύ της ψυχής και του Εαυτού, δηλαδή της καθαρής μας συνειδητότητας. Όταν η ύπαρξη είναι απασχολημένη με γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις, δεν έχει χρόνο, ενέργεια και περιθώριο για να βιώσει τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός δεν είναι όλα αυτά. Πως, λοιπόν, μπορώ να ταυτιστώ με κάτι που δεν έχει γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις όταν εγώ τα έχω όλα αυτά; Ο Εαυτός δεν έχει τίποτα και είναι κομμάτι μας. Είναι μέρος της ύπαρξή μας. Είναι η ύπαρξη μας. Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε ο Εαυτός, δηλαδή, είμαστε καθαροί από γνώση, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις. Η ψυχή όμως όταν έχει σωματοποιηθεί, ταυτίζεται με το νου και το ένστικτο επιβίωσης. Κολλάνε πάνω της όλα αυτά και δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Εαυτό (που δεν έχει όλα αυτά) γιατί εμείς νομίζουμε ότι αυτά είμαστε. Πρέπει λοιπόν να αδειάσουμε για να ταυτιστούμε με τον Εαυτό αλλιώς ταυτιζόμαστε με όλα αυτά που είναι κολλημένα πάνω μας.
Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο. Δεν λέω απλά πως θέλω να φύγει αυτό ο στρόβιλος και φεύγει. Πρέπει να υπάρχει αυτή η υποδομή αρχικά και να κάνουμε συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.
(κάποιος ρωτάει)
Υπάρχει τέλος σε αυτή τη προσπάθεια;
- Όχι! Ποιο κομμάτι της ύπαρξης σου όμως ρωτάει; Αν το ψάξεις , το μόνο κομμάτι σου που ανυπομονεί να ξεφορτωθεί τους νοητικούς στροβίλους, είναι οι νοητικοί στρόβιλοι…
Για να βεβαιωθούμε ότι η πρόθεση μας είναι καθαρή, πρέπει να μπορούμε να προσπαθούμε συνεχώς χωρίς όμως να έχουμε προσκόλληση στην προσπάθεια και στο αποτέλεσμα της. Θα γίνεις παρατηρητής όταν συντονιστείς με τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός είναι μόνο αυτό: παρατηρητής. Για να γίνεις παρατηρητής και να συντονιστείς με τον Εαυτό πρέπει να δεχτείς ότι δεν είσαι οι γνώσεις, οι ψευδαισθήσεις, οι φαντασιώσεις, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις σου. Αυτό γίνεται με συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Όταν η συνεχής προσπάθεια γίνει με προσκόλληση τότε είναι chitta vritti.
Αυτό πρέπει να είναι το μάντρα μας: ‘Συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.’
Βασικά χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, προσπαθούμε γιατί αυτό είναι το καθήκον μας, δεν προσπαθούμε για το αποτέλεσμα. Καθήκον μας είναι να βρούμε τον Εαυτό. Αν δεν το καταλάβουμε σ’ αυτή τη ζωή θα το καταλάβουμε σε άλλη ζωή. Το μόνο μας καθήκον το Γνώθι Σαυτόν, να συντονιστούμε με τον εαυτό μας. Αν δεν το καταλάβουμε θα ερχόμαστε συνέχεια μέχρι το καταλάβουμε.
Όταν εννοούμε συνεχής προσπάθεια, δεν εννοούμε προσπάθεια για να βγάλω λεφτά, να κάνω καριέρα ή για να μεγαλώσω και να σπουδάσω τα παιδιά μου. Τίποτα από όλα αυτά. Για τους γήινους στόχους του εγώ, υπάρχουν άλλοι νόμοι. Στη περίπτωση αυτή, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια με προσκόλληση στο στόχο. Για τον μεγάλο όμως στόχο μας, που είναι καθήκον να είναι στόχος όλων μας, δεν πρέπει να υπάρχει προσκόλληση στο στόχο. Πρέπει να το σκεφτούμε αλλά μετά να το ξεχάσουμε.
1.13 Συνεχής προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός
Η συνεχής προσπάθεια δεν σημαίνει προσπαθώ σήμερα και μετά το αφήνω γιατί μου τυχαίνουν διάφορες δουλειές και μετά ξαναπροσπαθώ όταν έχω χρόνο. Πρέπει να υπάρχει αυτή η συνεχής τακτικότητα στην επανάληψη. Μπορεί να μην είναι κάθε μέρα αλλά να είναι με τακτικότητα.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ συνεχής προσπάθειας που είναι εμμονή και της συνεχής προσπάθειας χωρίς προσκόλληση και αυτή η διαφορά είναι η προσπάθεια να αποκτήσει ρυθμό. Χωρίς να σκεφτόμαστε, χωρίς να ανυπομονούμε. Κάθε εβδομάδα ή κάθε μέρα κάνουμε τη πρακτική μας χωρίς εμμονή, χωρίς προσκολλήσεις, χωρίς προσδοκίες. Δεν ξέρουμε τι θα προκύψει και δεν μας νοιάζει.
1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.
Η συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση δημιουργεί καινούργιους προγραμματισμούς για να διαγραφούν οι παλιοί. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση δουλεύει πολύ σ’ αυτό το θέμα. Προσπαθεί να βγάλει προγραμματισμούς από το σύστημα, όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Από τη πλευρά της γιόγκα, το μόνο που μπορεί να διαγράψει προγραμματισμός είναι ο καθαρός διαλογισμός, δηλαδή, η συγκέντρωση στο τίποτα. Αλλά υπάρχει μια πιο εύκολη λύση. Να αντικατασταθούν οι προγραμματισμοί.
Σηκώνομαι το πρωί και πίνω καφέ. Αντί να προσπαθήσεις να μην πιείς καφέ, πες ότι σηκώνεσαι το πρωί και πίνεις νερό με λεμόνι. Να σου γίνει προγραμματισμόs το νερό με το λεμόνι. Δηλαδή θα αντικαταστήσεις ένα αρνητικό προγραμματισμό με ένα θετικό.
Όσο οι στόχοι μας δεν έχουν εμμονή, είναι μια συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Η διαφορά είναι στην μη προσκόλληση, όλα τα άλλα είναι τα ίδια. Δεν είναι βράχος αλλά σύννεφο που περνάει.
Δείτε ανάλυση όλων των στίχων εδώ https://korinakontaxaki.blogspot.com/p/yoga-sutra-patanjali.html
Κάποτε το σώμα θα τελειώσει, τα συναισθήματα θα λήξουν, οι σκέψεις θα φύγουν και θα μείνει μόνο το κάρμα της ψυχής, οι αποθηκευμένες εντυπώσεις/εμπειρίες (samskara/vasana) αλλά και το κομμάτι του Θεού μέσα μας.
Αυτή η ένωση με το κομμάτι του Θεού που είναι μέσα μας, είναι αυτό που ασχολείται η γιόγκα. Γιόγκα στα σανσκριτικά σημαίνει ‘ένωση’.
1.1 Η πρακτική της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα.
Ο πρώτος στίχος λέει πως η πρακτική ένωσης με την αλήθεια αρχίζει τώρα. Όταν μιλάμε για αλήθεια, εννοούμε το κομμάτι του Θεού/δημιουργού/πηγής μέσα μας. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι ο Πατάντζαλι εννοεί «η πρακτική ένωσης με τον Δημιουργό , αρχίζει τώρα».
Αυτό σημαίνει ότι θα αρχίσουμε να βλέπουμε τη ζωή μέσα από αυτό το κομμάτι και όχι μέσα από το εγώ, το νου, το ένστικτο επιβίωσης και τα υπόλοιπα κατώτερα κομμάτια που ναι μεν είναι χρήσιμα αλλά αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να βρούμε το ανώτερο και να ζούμε μέσα απ’ αυτό.
Δεν είναι αδύνατο, τρελό και δεν προϋποθέτει να ζούμε ασκητικά σε σπηλιά για να το καταφέρουμε. Είναι δυνατό να το κάνουμε αρκεί να ξεκολλήσουμε από τις κοινωνικές και όλες αυτές τις ανάγκες που μας επιβάλει το ένστικτο επιβίωσης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πεθάνουμε ή θα ζούμε ζητιανεύοντας παρά μόνο πως θα βάζουμε το ένστικτο επιβίωσης δεύτερο σαν προτεραιότητα και όχι πρώτο. Το ίδιο το κομμάτι του Θεού μέσα μας δεν θέλει να πεθάνουμε γιατί μαθαίνει από αυτή την εμπειρία του σώματος αλλά αν ο μόνος στόχος είναι να επιβιώσουμε και να ζήσουμε μόνο με τις αισθήσεις, τότε αυτό το κομμάτι του Θεού μέσα μας απενεργοποιείται.
Αν θέλουμε να το κρατήσουμε απενεργοποιημένο τότε δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με τις σούτρας του Πατάντζαλι. Αν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον να ξυπνήσουμε το ανώτερο κομμάτι μέσα μας, το κομμάτι που δεν βάζει την επιβίωση ή την καλοπέραση πρώτη, αλλά δεύτερη, τότε ας συνεχίζουμε να διαβάζουμε τις σούτρας του Πατάντζαλι.
Η πρακτική, λοιπόν, της ένωσης με την αλήθεια αρχίζει!
1.2 Η Ένωση προϋποθέτει τη σταθεροποίηση των κυμάτων του νου.
Η δεύτερη σούτρα λέει πως η ένωση αυτή προϋποθέτει τη σταθεροποίηση τον κυμάτων του νου. Αυτή είναι πολύ σημαντική σούτρα. Δηλαδή, δεν μπορούμε να έχουμε ένωση με το ανώτερο αν έχουμε τους στροβίλους του νου (chitta vritti).
Τι κάνει μια σκέψη να γίνει νοητικός στρόβιλος;
Για να γίνει μια σκέψη chitta vritti (νοητικός στρόβιλος) πρέπει η σκέψη να είναι επαναλαμβανόμενη ή/και να μεταφερθεί στο υποσυνείδητο. Αν έχω μια φευγαλέα σκέψη, δεν θεωρείται στρόβιλος. Όταν, όμως, μια σκέψη επαναλαμβάνεται γίνεται στρόβιλος και ο στρόβιλος εμποδίζει την επαφή με τον Εαυτό. Γιατί όταν μια σκέψη γίνεται στρόβιλος τότε είναι ανεξάρτητη. Υπάρχει από μόνη της και είτε το έχουμε επίγνωση και τη λέμε συνειδητή σκέψη, ή υπάρχει «ασυναίσθητα» και την ονομάζουμε υποσυνείδητη σκέψη. Προσοχή στις υποσυνείδητες σκέψεις γιατί είναι πιο επικίνδυνες, γιατί είναι ανενόχλητες.
Στο συνειδητό υπάρχει ένα πολύ μικρό ποσοστό σκέψεων. Όλες οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις, μέσω ενός αυτόματου μηχανισμού, μεταφέρονται στο υποσυνείδητο. Για παράδειγμα αυτό συμβαίνει με τις αισθήσεις. Μόλις έρθει μια καινούρια μυρωδιά ή ήχος, μπορούμε να τα βιώσουμε συνειδητά. Όταν όμως είναι συνεχόμενα, λέμε ότι «τα συνηθίζουμε» σαν να μην τα μυρίζουμε ή τα ακούμε πια. Δηλαδή πάνε στο υποσυνείδητο.
1.3 Έτσι αποκαλύπτεται η Αλήθεια και ο Εαυτός.
Δεν μπορούμε μέσα από τη φασαρία των στροβίλων του νου να ακούσουμε τη φωνή της ψυχής. Αυτό συμβαίνει γιατί η ανώτερη τριαδική, ομοούσια μας ύπαρξη (Ψυχή-Εαυτός- Πηγή) απλά υπάρχει και δεν σκέφτεται , ούτε δρα. Για να μπορέσουμε να συντονιστούμε με αυτή μας τη Μορφή λοιπόν, πρέπει να συντονιστούμε με τη μη-δράση. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε τίποτα στη ζωή μας; Απλά θα υπάρχουμε συντονισμένοι με την Πηγή; Φυσικά και όχι. Η εξήγηση σε αυτό υπάρχει πολύ καθαρά στην Γκίτα: δράση χωρίς προσκόλληση. Εξωτερικά οι δράσεις μας είναι ίδιες, αλλά εσωτερικά υπάρχει απάθεια. Μιλάμε για εσωτερική μη δράση και όχι εξωτερική.
1.4 Αλλιώς νομίζουμε πως είμαστε οι στρόβιλοι του νου (chitta vritti)
Όταν, λοιπόν, μια σκέψη γίνει στρόβιλος (chitta vritti) νομίζουμε ότι αυτό είμαστε και ξεχνάμε ότι είμαστε ο Εαυτός.
Όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» δεν εννοούμε μάθε το χαρακτήρα σου, τι σου αρέσει και τι δεν σου αρέσει, τι σχέδια έχεις για το μέλλον κλπ. Αυτά όλα είναι στρόβιλοι. Αυτό που πραγματικά είμαστε είναι το κομμάτι του Θεού μέσα μας (ΑΤΜΑΝ-ΕΑΥΤΟΣ). Γι’ αυτό όταν λέμε «Γνώθι σαυτόν» εννοούμε να αποβάλεις του στροβίλους του νου για να μπορέσεις να δεις τον Εαυτό (το θεϊκό κομμάτι μέσα σου). Αλλιώς νομίζουμε ότι είμαστε τα κύματα του νου.
Χρειάζονται οι σκέψεις, αλλά δεν χρειάζεται να γίνουν στρόβιλοι. Να είναι κύματα που περνάνε και φεύγουν. Προσοχή ακόμη και στους θετικού στροβίλους γιατί και αυτοί μας εμποδίζουν.
Η επανάληψη των θετικών σκέψεων είναι εντάξει αλλά όχι για να βρεις τον Εαυτό. Έχουν σχέση με την επιτυχία στο γήινο επίπεδο.
Μπορούμε να προγραμματίσουμε την καθημερινότητα μας σαν κύμα και όχι σαν στρόβιλο. Θα σκεφτείς τι θα κάνεις αύριο αλλά θα το σκεφτείς και μετά θα το αφήσεις. Να μην κολλάμε με εμμονή στα προβλήματα. Π.χ. κάποιος με πρόσβαλε, δεν θα το κρατάω, γιατί θα γίνει στρόβιλος.
Ο πνευματικός άνθρωπος δεν είναι εκείνος που δεν βλέπει ότι έχει προβλήματα. Πνευματικός είναι ο άνθρωπος που ξεπερνά κάθε σκέψη (θετική ή αρνητική) σύντομα.
Βέβαια θα ανταποκρινόμαστε σε κάτι που έγινε αλλά δεν θα το κρατάμε. Έτσι φαίνεται ο πνευματικός άνθρωπος: δεν του μένουν θέματα, αλλά περνάνε και φεύγουν. Θα αναστατωθούμε, θα στενοχωρηθούμε, θα νευριάσουμε και θα κάνουμε λάθη. Όμως έγινε και περνάει σαν σύννεφο, δεν μένει στο νου. Εξωτερικά όλοι άνθρωποι είμαστε οι ίδιοι, εξελιγμένοι και μη, γι’ αυτό μην ψάχνετε ήρεμους ανθρώπους με τη φωτεινή αύρα…
1.5 Κάποια κύματα είναι επώδυνα και κάποια ευχάριστα.
Νομίζουμε πως είμαστε τα κύματα του νου, νομίζουμε ότι είμαστε οι τακτικές μας σκέψεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες. Δεν έχει σημασία αν μια σκέψη είναι θετική ή αρνητική, και τα δυο εξακολουθούν να είναι μεταξύ εμάς και του Εαυτού.
Ακόμα και η αναπόληση είναι εμπόδιο: Όταν σκέφτεσαι το παρελθόν μένεις στην ταυτότητα που ήσουν παλιά. Μπορεί το παρελθόν να ήταν καλό αλλά πάλι είναι chitta vritti.
(Κάποιος κάνει ερώτηση)
-Όταν έχεις περάσει από πολύ δύσκολες καταστάσεις που σου έχουν αφήσει τραύματα, πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από τον στρόβιλο που σου δημιουργούν;
Όσο πιο μεγάλο είναι το τράυμα, και όσο πιο νωρίς έχει γίνει στη ζωή μας, τόσο πιο πολύ χρόνο χρειάζεται για να το ξεπεράσουμε. Αλλά θα το ξεπεράσουμε. Υπάρχουν βέβαια και τραύματα που είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν και χρειάζονται ειδική μεταχείριση. Ο δάσκαλος μου λέει ότι όταν περάσουμε κάτι τέτοιο μόνο ένα πράγμα μπορεί να μας σώσει: η παράδοση στο ανώτερο. Καμιά φορά, δεν υπάρχει άμεσος τρόπος να λύσεις ένα πολύ επώδυνο θέμα. Πρέπει να υπάρχει ένα είδος αφοσίωσης είτε σε δάσκαλο, είτε στο Θεό. Τα μεγάλα τραύματα δεν είναι πια chitta vritti (νοητικοί στρόβιλοι) .Είναι vasana δηλαδή έχουν γίνει πια προγραμματισμοί. Εκεί μόνο η αφοσίωση μπορεί να τα λύσει. Γι’ αυτό ήρθε ο Χριστός και τα άλλα φωτισμένα πνεύματα στη γη. Για να μπορέσουμε να αφοσιωθούμε σ’ αυτούς και χρησιμοποιώντας το όνομα τους να μπορέσουμε να ελευθερωθούμε από το πόνο. Καμιά φορά αυτά τα παίρνουμε στις επόμενες ζωές μας που ακόμα και τότε χρειαζόμαστε κάποιον να αφοσιωθούμε. Στην Ινδία τέτοια θέματα τα ξεπερνούν πιο εύκολα γιατί υπάρχει πολύ πίστη.
1.6 Τα κύματα (στρόβιλοι) είναι: Γνώση, ψευδαίσθηση, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις.
Ποια είναι η πηγή των στροβίλων του νου; (chittas vritti)
Είναι η γνώση, η ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις. Όλα τα chitta vritti προέρχονται από αυτά τα πέντε.
Γνώση, είναι κάτι που ξέρω και που μπορεί να είναι «καλό» ή «κακό» και έγινε στρόβιλος. Π.χ. είμαι γιατρός. Η ιδιότητα μου αυτή και η γνώση μου που μου δίνει την ιδιότητα του εμπειρογνώμονα, μπορεί να είναι εμπόδιο σε μένα και στον Εαυτό. Το ‘εγώ ξέρω’ είναι το πιο καταστροφικό μάντρα γιατί αυτή η γνώση μπαίνει ανάμεσα εμάς και τον Εαυτό. Γι’ αυτό όλοι οι δάσκαλοι συστήνουν ταπεινότητα. Όταν ταυτίζεσαι με οποιαδήποτε ιδιότητα δεν μπορείς να ταυτιστείς με τον Εαυτό που δεν έχει καμία ιδιότητα.
Ας απαλλαγούμε από όλες τις ταυτότητες για να μην σπαταλάμε ενέργεια να τις διατηρήσουμε ή να τις διαψεύσουμε.
1.7 Η γνώση είναι εκείνο το νοητικό κύμα που δημιουργείται με : 1. Προσωπική επίγνωση που φέρνουν οι αισθήσεις 2. Ανάλυση που γίνεται με τη λογική 3. Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση.
«Γνώση με τις αισθήσεις». Με τις αισθήσεις βλέπω κάτι και αναγνωρίζω ότι π.χ. είναι σκύλος γιατί τον είδα, τον άκουσα άρα έχω γνώση.
«Ανάλυση που γίνεται με την λογική». Είναι και αυτό γνώση. Π.χ. ακούω το σκύλο και υποθέτω με τη λογική μου ότι εκεί είναι ένας σκύλος. Όπως όταν διαβάζω κάτι και βγάζω ένα συμπέρασμα.
«Επιβεβαίωση από άλλους που έχουν γνώση» : ακούω το σκύλο και κάποιος άλλος με ενημερώνει ότι αυτό που ακούω είναι σκύλος. Κάποιος μας λέει κάτι και το υιοθετούμε αυτόματα γιατί μας το είπε κάποιος ειδικός στο θέμα.
Είναι πολύ δύσκολο να έχω τη γνώση αλλά να μη με καθορίζει. Για να μην γίνει η γνώση chitta vritti πρέπει να αφομοιωθεί. Βίωμα και αφομοίωση είναι το ίδιο. Όταν λαμβάνω κάτι με τις αισθήσεις, όταν ανακαλύπτω κάτι με τη λογική μου και όταν μαθαίνω κάτι από κάποιον άλλο, πρέπει συνειδητά ή να το βιώνω/αφομοιώνω ή να το αφήνω. Όταν οι γνώσεις που βάλαμε στη ζωή μας δεν τις βιώσουμε τότε γίνονται στρόβιλοι. Χρειαζόμαστε λοιπόν τις γνώσεις που μπορούμε να βιώσουμε. Γνώσεις που δεν τις βιώνουμε δεν τις χρειαζόμαστε. Όταν την γνώση την κάνω εμπειρία και την χρησιμοποιώ, παύει να είναι στρόβιλος. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν με απλή πρόθεση. Ας πάρουμε ένα απλοϊκό παράδειγμα: είσαι μέλος μιας ομάδας και θυμάσαι όλα τα ονόματα των μελών. Θυμάσαι επίσης την εμφάνιση τους, οικογενειακή τους κατάσταση, τα επαγγέλματα τους, τι τους αρέσει να κάνουν , πράγματα που τους έχουν στιγματίσει κτλ. Τα ξέρεις , είτε γιατί τα έχεις δει, τα έχεις υποθέσει ή σου τα έχουν πει. Τα θυμάσαι γιατί τα χρησιμοποιείς για να επικοινωνήσεις μαζί τους:
« Γεια σου Χριστίνα, πολύ ωραία η αλλαγή στα μαλλιά σου, τι κάνει ο γιός σου; πέρασε τις εξετάσεις;» Όταν όμως δεν είσαι πια μέλος της ομάδας αυτής, και ακόμα αναρωτιέσαι αν η Χριστίνα έχει τα ίδια μαλλιά ή αν ο γιός της πέρασε τις εξετάσεις, και θυμάσαι όλα τα ονόματα και τα προσωπικά του κάθε ένα στην ομάδα, τί κάνεις με αυτές τις πληροφορίες; Δεν θέλεις να τις ξεχάσεις, μήπως δεις τη Χριστίνα τυχαία στο δρόμο και δεν θυμάσαι το όνομα της. Αυτό θα είναι πολύ άβολο. Έτσι βαραίνει ο νους με γνώσεις που γίνονται απλά εμπόδιο. Αν όμως η εμπειρία της Χριστίνας με το γιό της , σου έχει δώσει ένα καλό παράδειγμα για το πως θα φερθείς και εσύ στο δικό σου παιδί, αυτή η πληροφορία έχει αφομοιωθεί και έχει γίνει ένα με εσένα. Αυτός είναι ο μόνος λόγος να κρατάμε πληροφορίες. Καμιά φορά νιώθω άβολα όταν δω παλιούς συναδέλφους ή παλιούς μαθητές μου και δεν θυμάμαι το όνομα τους. Αυτό που τους λέω όμως είναι «συγνώμη δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα σου- απέρριψα τη «γνώση» αυτή γιατί δεν τη χρησιμοποιώ πια» !
1.8 Ψευδαίσθηση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε αλλά δεν το ξέρουμε.
Κάποιοι μεταφράζουν τη ψευδαίσθηση σαν λάθος γνώση. Μπορεί να είναι και αυτό. Από τι δημιουργούνται οι ψευδαισθήσεις; Από το κομμάτι μέσα μας που δεν είναι αληθινό. Το μη αληθινό μέσα μας είναι το προσωρινό που νομίζει ότι είναι αιώνιο. Αυτό δημιουργεί όλες τις ψευδαισθήσεις. Είναι το εγώ και ο εγωισμός.
1.9 Φαντασίωση είναι όταν τα πράγματα δεν είναι όπως νομίζουμε και το ξέρουμε.
Καμιά φορά μας παίρνουν τα όνειρα για το μέλλον (τις φαντασιώσεις μας) και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Είμαστε τόσο πολύ κολλημένοι στη φαντασίωση που άμα έλθει αυτό που θέλουμε, δεν το θέλουμε πια γιατί θα χάσουμε το κόλλημα. Άρα προσοχή να μην γίνουν τα σχέδια μας για το μέλλον, φαντασιώσεις. Να είναι εκεί όσο χρειάζεται για να γίνουν και να μη μας καθορίζουν. Καμιά φορά λέμε να κάνουμε κάτι γιατί είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μας ενοχλεί, δηλαδή, κάποια σχέδια που είναι εκεί τόσο πολύ καιρό που τελικά γίνονται φαντασιώσεις. Γι’ αυτό είναι καλά να λέμε:- Ας το κάνω αυτό γιατί αν το αφήσω αυτό θα γίνει στρόβιλος. Με το να γίνει αυτό που θέλω να κάνω, το ξεφορτώνομαι ή αν δεν γίνει να το ξεχάσω. Δεν γίνεται διαφορετικά. Ή να γίνει ή να φύγει.
Φαντασιώσεις είναι όμως και το παρελθόν. Κάτι έχει γίνει στο παρελθόν και δρω στο τώρα σαν να γίνεται ακόμα… είναι κι αυτό μια πολύ σοβαρή φαντασίωση. Να θυμόμαστε να διαγράφουμε τις παλιές ανάγκες, επιθυμίες, φόβους αν δεν συμβαίνουν πια.
1.10 Παθητικότητα είναι όταν υπάρχουν εγκεφαλικά κύματα αλλά δεν το γνωρίζουμε.
Η παθητικότητα χρειάζεται προσοχή γιατί είναι πολύ βασικό.
Κατ αρχήν τα παθητικά νοητικά κύματα είναι πάντα υποσυνείδητα. Παθητικά, υποσυνείδητα, γίνονται τα κύματα που δεν μπορεί ο νους να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή, είτε γιατί είναι πολύ επώδυνα, ή γιατί υπάρχουν άλλες προτεραιότητες τη συγκεκριμένη στιγμή. Έτσι τα βάζει «στο ντουλάπι». Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν είναι εκεί.
Εμμονές, τραύματα, εξαρτήσεις μπορεί να γίνουν επικίνδυνα παθητικά νοητικά κύματα που θα αποκλείσουν την επαφή με τον Εαυτό και επιπλέον θα δημιουργήσουν σωματικές ή νοητικές αρρώστιες.
Όταν έχω υποσυνείδητο άγχος, μπορεί να σημαίνει πως πάσχω από παθητικότητα. Είμαι σε μια σχέση/γάμο, το παίζω ευτυχισμένος, δεν παραδέχομαι ούτε στον εαυτό μου ότι αυτός ο γάμος είναι νεκρός, έχω το στρόβιλο της παθητικότητας. Ή είμαι σε μια δουλειά, που δεν με ικανοποιεί αλλά επειδή βγάζω λεφτά, κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι μ’ αρέσει και το αγνοώ μέχρι γίνει αρρώστια.
1.11 Ανάμνηση είναι η επιμονή σε ότι ήταν γνώση στο παρελθόν.
Αυτό το είπε η Αλίκη Μπειλι και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον: Ανάμνηση είναι η εμμονή σε ότι έχει γίνει γνωστό. Προσοχή και εδώ γιατί μπορεί να είναι ευχάριστη η ανάμνηση και επειδή δεν ενοχλεί να μην θέλουμε να την αφήσουμε. Όμως και οι θετικές αναμνήσεις μπαίνουν μεταξύ της ψυχής και το Εαυτού.
1.12 Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.
Καταλαβαίνουμε πως όλα αυτά είναι πράγματα που μπαίνουν στον δρόμο μεταξύ της ψυχής και του Εαυτού, δηλαδή της καθαρής μας συνειδητότητας. Όταν η ύπαρξη είναι απασχολημένη με γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις, δεν έχει χρόνο, ενέργεια και περιθώριο για να βιώσει τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός δεν είναι όλα αυτά. Πως, λοιπόν, μπορώ να ταυτιστώ με κάτι που δεν έχει γνώσεις, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις όταν εγώ τα έχω όλα αυτά; Ο Εαυτός δεν έχει τίποτα και είναι κομμάτι μας. Είναι μέρος της ύπαρξή μας. Είναι η ύπαρξη μας. Η πραγματικότητα είναι ότι είμαστε ο Εαυτός, δηλαδή, είμαστε καθαροί από γνώση, ψευδαισθήσεις, φαντασιώσεις, παθητικότητα και αναμνήσεις. Η ψυχή όμως όταν έχει σωματοποιηθεί, ταυτίζεται με το νου και το ένστικτο επιβίωσης. Κολλάνε πάνω της όλα αυτά και δεν μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Εαυτό (που δεν έχει όλα αυτά) γιατί εμείς νομίζουμε ότι αυτά είμαστε. Πρέπει λοιπόν να αδειάσουμε για να ταυτιστούμε με τον Εαυτό αλλιώς ταυτιζόμαστε με όλα αυτά που είναι κολλημένα πάνω μας.
Όλα αυτά σταματούν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο. Δεν λέω απλά πως θέλω να φύγει αυτό ο στρόβιλος και φεύγει. Πρέπει να υπάρχει αυτή η υποδομή αρχικά και να κάνουμε συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.
(κάποιος ρωτάει)
Υπάρχει τέλος σε αυτή τη προσπάθεια;
- Όχι! Ποιο κομμάτι της ύπαρξης σου όμως ρωτάει; Αν το ψάξεις , το μόνο κομμάτι σου που ανυπομονεί να ξεφορτωθεί τους νοητικούς στροβίλους, είναι οι νοητικοί στρόβιλοι…
Για να βεβαιωθούμε ότι η πρόθεση μας είναι καθαρή, πρέπει να μπορούμε να προσπαθούμε συνεχώς χωρίς όμως να έχουμε προσκόλληση στην προσπάθεια και στο αποτέλεσμα της. Θα γίνεις παρατηρητής όταν συντονιστείς με τον Εαυτό γιατί ο Εαυτός είναι μόνο αυτό: παρατηρητής. Για να γίνεις παρατηρητής και να συντονιστείς με τον Εαυτό πρέπει να δεχτείς ότι δεν είσαι οι γνώσεις, οι ψευδαισθήσεις, οι φαντασιώσεις, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις σου. Αυτό γίνεται με συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Όταν η συνεχής προσπάθεια γίνει με προσκόλληση τότε είναι chitta vritti.
Αυτό πρέπει να είναι το μάντρα μας: ‘Συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση.’
Βασικά χωρίς προσκόλληση στο αποτέλεσμα. Με λίγα λόγια, προσπαθούμε γιατί αυτό είναι το καθήκον μας, δεν προσπαθούμε για το αποτέλεσμα. Καθήκον μας είναι να βρούμε τον Εαυτό. Αν δεν το καταλάβουμε σ’ αυτή τη ζωή θα το καταλάβουμε σε άλλη ζωή. Το μόνο μας καθήκον το Γνώθι Σαυτόν, να συντονιστούμε με τον εαυτό μας. Αν δεν το καταλάβουμε θα ερχόμαστε συνέχεια μέχρι το καταλάβουμε.
Όταν εννοούμε συνεχής προσπάθεια, δεν εννοούμε προσπάθεια για να βγάλω λεφτά, να κάνω καριέρα ή για να μεγαλώσω και να σπουδάσω τα παιδιά μου. Τίποτα από όλα αυτά. Για τους γήινους στόχους του εγώ, υπάρχουν άλλοι νόμοι. Στη περίπτωση αυτή, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια με προσκόλληση στο στόχο. Για τον μεγάλο όμως στόχο μας, που είναι καθήκον να είναι στόχος όλων μας, δεν πρέπει να υπάρχει προσκόλληση στο στόχο. Πρέπει να το σκεφτούμε αλλά μετά να το ξεχάσουμε.
1.13 Συνεχής προσπάθεια σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμός
Η συνεχής προσπάθεια δεν σημαίνει προσπαθώ σήμερα και μετά το αφήνω γιατί μου τυχαίνουν διάφορες δουλειές και μετά ξαναπροσπαθώ όταν έχω χρόνο. Πρέπει να υπάρχει αυτή η συνεχής τακτικότητα στην επανάληψη. Μπορεί να μην είναι κάθε μέρα αλλά να είναι με τακτικότητα.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ συνεχής προσπάθειας που είναι εμμονή και της συνεχής προσπάθειας χωρίς προσκόλληση και αυτή η διαφορά είναι η προσπάθεια να αποκτήσει ρυθμό. Χωρίς να σκεφτόμαστε, χωρίς να ανυπομονούμε. Κάθε εβδομάδα ή κάθε μέρα κάνουμε τη πρακτική μας χωρίς εμμονή, χωρίς προσκολλήσεις, χωρίς προσδοκίες. Δεν ξέρουμε τι θα προκύψει και δεν μας νοιάζει.
1.14 Έτσι δημιουργούνται καινούριοι προγραμματισμοί και διαγράφονται οι παλιοί.
Η συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση δημιουργεί καινούργιους προγραμματισμούς για να διαγραφούν οι παλιοί. Η ψυχοθεραπεία και η ψυχανάλυση δουλεύει πολύ σ’ αυτό το θέμα. Προσπαθεί να βγάλει προγραμματισμούς από το σύστημα, όμως είναι πάρα πολύ δύσκολο. Από τη πλευρά της γιόγκα, το μόνο που μπορεί να διαγράψει προγραμματισμός είναι ο καθαρός διαλογισμός, δηλαδή, η συγκέντρωση στο τίποτα. Αλλά υπάρχει μια πιο εύκολη λύση. Να αντικατασταθούν οι προγραμματισμοί.
Σηκώνομαι το πρωί και πίνω καφέ. Αντί να προσπαθήσεις να μην πιείς καφέ, πες ότι σηκώνεσαι το πρωί και πίνεις νερό με λεμόνι. Να σου γίνει προγραμματισμόs το νερό με το λεμόνι. Δηλαδή θα αντικαταστήσεις ένα αρνητικό προγραμματισμό με ένα θετικό.
Όσο οι στόχοι μας δεν έχουν εμμονή, είναι μια συνεχής προσπάθεια χωρίς προσκόλληση. Η διαφορά είναι στην μη προσκόλληση, όλα τα άλλα είναι τα ίδια. Δεν είναι βράχος αλλά σύννεφο που περνάει.
Δείτε ανάλυση όλων των στίχων εδώ https://korinakontaxaki.blogspot.com/p/yoga-sutra-patanjali.html
Στοχασμός για τα νοητικά κύμματα
Μικρή η απόσταση μεταξύ της ενσωματωμένης μας ύπαρξης και του πνεύματος αλλά δύσκολο να διαπεραστεί γιατί ενδιάμεσα είναι όλοι αυτοί οι νοητικοί στρόβιλοι.
Μιλήσαμε για τριαδική μας φύση: Ψυχή, Πνεύμα, Πηγή. Ψυχή είναι το σωματοποιημένο πνεύμα. Το Πνεύμα που είναι καθαρή συνειδητότητα (χωρίς κάρμα και προγραμματισμούς) , καθαρό κομμάτι της Πηγής. Και μετά είναι η Πηγή. Υιός, Άγιο Πνεύμα και Πατήρ. Η ψυχή είναι ο Υιός και εδρεύει στην καρδιά. Το Άγιο Πνεύμα εδρεύει στο τρίτο μάτι και ο Θεός είναι η κεραία πάνω από το κεφάλι. Και τα τρία ομοούσια.
Αν θέλεις να ανακαλύψεις τις σκέψεις της ψυχής συγκεντρώσου στη καρδιά. Από εκεί θα βγουν σιγά-σιγά σαν από το κουτί της Πανδώρας, όλες οι σκέψεις. Θυμηθείτε όμως να μην τις αφήσετε να γίνουν στρόβιλοι. Φανταστείτε ότι η καρδιά βγάζει έξω όλες τις σκέψεις που απλά αφήνουμε αν περάσουμε σαν σύννεφα και να φύγουν.
Αυτό κάνει αυτός ο διαλογισμός. Βοηθάει να βγουν όλα τα chitta vritti (νοητικοί στρόβιλοι) από την καρδιά και να φύγουν. Να φύγουν, δηλαδή, η γνώση, ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις.
Φανταστείτε όλες τις σκέψεις σαν σύννεφα που βγαίνουν από την καρδιά και φεύγουν μέχρι η καρδιά μείνει καθαρή ψυχή χωρίς νου. Αυτό θέλουμε.
Ο Πατάτζαλι σε μια άλλη σούτρα, προτείνει όταν υπάρχουν πολλές σκέψεις απλά συγκεντρώσου στην καρδιά και οι σκέψεις θα αποκαλυφθούν, θα βγουν και θα φύγουν.
Και ο Ραμάνα Μαχάρσι αυτό έλεγε σ’ όποιον είχε πρόβλημα σκέψεων: συγκέντρωση στην καρδιά.
Πάμε λοιπόν να συγκεντρωθούμε στην καρδιά και να αφήσουμε τις σκέψεις να βγουν και να περάσουν σαν σύννεφα, πέρα από εμάς.
Μικρή η απόσταση μεταξύ της ενσωματωμένης μας ύπαρξης και του πνεύματος αλλά δύσκολο να διαπεραστεί γιατί ενδιάμεσα είναι όλοι αυτοί οι νοητικοί στρόβιλοι.
Μιλήσαμε για τριαδική μας φύση: Ψυχή, Πνεύμα, Πηγή. Ψυχή είναι το σωματοποιημένο πνεύμα. Το Πνεύμα που είναι καθαρή συνειδητότητα (χωρίς κάρμα και προγραμματισμούς) , καθαρό κομμάτι της Πηγής. Και μετά είναι η Πηγή. Υιός, Άγιο Πνεύμα και Πατήρ. Η ψυχή είναι ο Υιός και εδρεύει στην καρδιά. Το Άγιο Πνεύμα εδρεύει στο τρίτο μάτι και ο Θεός είναι η κεραία πάνω από το κεφάλι. Και τα τρία ομοούσια.
Αν θέλεις να ανακαλύψεις τις σκέψεις της ψυχής συγκεντρώσου στη καρδιά. Από εκεί θα βγουν σιγά-σιγά σαν από το κουτί της Πανδώρας, όλες οι σκέψεις. Θυμηθείτε όμως να μην τις αφήσετε να γίνουν στρόβιλοι. Φανταστείτε ότι η καρδιά βγάζει έξω όλες τις σκέψεις που απλά αφήνουμε αν περάσουμε σαν σύννεφα και να φύγουν.
Αυτό κάνει αυτός ο διαλογισμός. Βοηθάει να βγουν όλα τα chitta vritti (νοητικοί στρόβιλοι) από την καρδιά και να φύγουν. Να φύγουν, δηλαδή, η γνώση, ψευδαίσθηση, η φαντασίωση, η παθητικότητα και οι αναμνήσεις.
Φανταστείτε όλες τις σκέψεις σαν σύννεφα που βγαίνουν από την καρδιά και φεύγουν μέχρι η καρδιά μείνει καθαρή ψυχή χωρίς νου. Αυτό θέλουμε.
Ο Πατάτζαλι σε μια άλλη σούτρα, προτείνει όταν υπάρχουν πολλές σκέψεις απλά συγκεντρώσου στην καρδιά και οι σκέψεις θα αποκαλυφθούν, θα βγουν και θα φύγουν.
Και ο Ραμάνα Μαχάρσι αυτό έλεγε σ’ όποιον είχε πρόβλημα σκέψεων: συγκέντρωση στην καρδιά.
Πάμε λοιπόν να συγκεντρωθούμε στην καρδιά και να αφήσουμε τις σκέψεις να βγουν και να περάσουν σαν σύννεφα, πέρα από εμάς.
Στίχοι 15-23 Απορρόφηση
1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε
τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.
1.16 Και πέρα από αυτό: αποστασιοποίηση που θα οδηγήσει την καθαρή
συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του
Πουρούσα (Πηγή).
1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) μέσα από
τέσσερα στάδια:
1. Σώμα (vitarka)
2. Πράνα (vichara)
3. Νους (ananda)
4. Εγώ (asmita)
1.18 Και πέρα από αυτό: φτάνουμε στο ύστατο στάδιο: όλοι οι προγραμματισμοί
-ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα
Θα απορροφηθεί από την Πηγή.
1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν , πετυχαίνουν απορρόφηση
πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην Απορρόφηση:
1. Πίστη
2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση
3. Εμπειρία/μνήμη
4. Δυνατότητα άφεσης
5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή
1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση.
1.22 Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση.
1.23 Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή , η
απορρόφηση είναι άμεση.
1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε
τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.
1.16 Και πέρα από αυτό: αποστασιοποίηση που θα οδηγήσει την καθαρή
συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του
Πουρούσα (Πηγή).
1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) μέσα από
τέσσερα στάδια:
1. Σώμα (vitarka)
2. Πράνα (vichara)
3. Νους (ananda)
4. Εγώ (asmita)
1.18 Και πέρα από αυτό: φτάνουμε στο ύστατο στάδιο: όλοι οι προγραμματισμοί
-ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα
Θα απορροφηθεί από την Πηγή.
1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν , πετυχαίνουν απορρόφηση
πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην Απορρόφηση:
1. Πίστη
2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση
3. Εμπειρία/μνήμη
4. Δυνατότητα άφεσης
5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή
1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση.
1.22 Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση.
1.23 Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή , η
απορρόφηση είναι άμεση.
Ανάλυση στίχων 15-23
Στις επόμενες σούτρας ο Πατάντζαλι μιλάει για την απορρόφηση. Αν και η απορρόφηση είναι το τελευταίο στάδιο, γίνεται μια εκτενής αναφορά ήδη από το πρώτο κεφάλαιο. Αυτό συμβαίνει γιατί τον καιρό που έχουν γραφτεί οι αφορισμοί, υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν να επανενσαρκωθούν. Δεν ήθελαν να πεθάνουν αλλά ήθελαν, εθελοντικά, να φύγουν από το σώμα τους και να μην ξανάρθουν. Η απορρόφηση όμως δεν σημαίνει μόνο να φεύγεις από το σώμα και να μην ξανάρχεσαι στη ζωή. Αυτό όπως είπαμε, είναι το τελικό στάδιο απορρόφησης. Απορρόφηση επίσης σημαίνει να ζεις με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού (Γνώθι σαυτόν).
Στις μέρες μας όμως, που όλοι έχουμε μάθει να είμαστε πλήρως ταυτισμένοι με το εγώ, η απορρόφηση είναι κάτι τρομακτικό. Γι αυτό και δημιουργήθηκε η ιδέα του παραδείσου. Ο παράδεισος είναι μια καμουφλαρισμένη ιδέα της απορρόφησης. Μια ιδέα που το εγώ μπορεί να αντέξει.
Στην περίπτωση που ίσως ενδιαφερόμαστε να απορροφηθούμε από την πηγή, η κοινωνία, ακόμα και η ίδια η θρησκεία, δεν μας βοηθάνε.
Όταν ο Χριστός λέει: «θα καθίσετε στα δεξιά του Πατρός» μιλάει για την απορρόφηση. Η βασιλεία των ουρανών αυτό είναι. Η λέξη βασιλεία σημαίνει τελειοποίηση, εννοώντας πως η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωθεί και θα αξίζει ψηλότερα επίπεδα. Με την απορρόφηση της από την πηγή της, η ψυχή γυρίζει στο σπίτι της.
Την απορρόφηση την θεωρούμε τρομακτική γιατί το εγώ μας έχει πείσει ότι είμαστε το σώμα μας, οι σκέψεις μας, οι σχέσεις μας, το επάγγελμα μας, το υλικά αγαθά που κατέχουμε. Ταυτιζόμαστε με κάτι που δεν είμαστε, γιατί έχουμε ταυτιστεί με τα πολύ χονδροειδή επίπεδα.
Πως θα θέλω να απορροφηθώ αφού δεν αναγνωρίζω την Πηγή σαν το σπίτι μου;;
Ένα άλλος λόγος που δεν πρέπει να θεωρούμε την απορρόφηση κάτι τρομακτικό είναι γιατί ο δρόμος προς την απορρόφηση μας βοηθάει να απολαμβάνουμε την ζωή αφού αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας. Έχουμε αναλαμπές: δηλαδή συνειδητοποιούμε τον Εαυτό στιγμιαία και μετά επιστρέφουμε στο εγώ. Αυτές οι αναλαμπές θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι όλα μπορούμε να τα απολαύσουμε ακόμα και αυτά που μας δυσανασχετούν όπως θλίψη και τα προβλήματα. Η δύναμη που φέρνει η συνειδητοποίηση του Εαυτού κάνει ακόμα και τα προβλήματα και τις συγκρούσεις ,απόλαυση! Απλά γιατί ξέρουμε πια ότι δεν μας ορίζουν!
Ο τρίτος λόγος που δεν πρέπει να θεωρείται η απορρόφηση τρομακτική, είναι πως με το γνώθι σαυτόν απομακρύνεται ο φόβος για το θάνατο. Στην Ινδία υπάρχει η λέξη «πέθανε» και η έκφραση «έφυγε από το σώμα του».
Η απορρόφηση είναι η λεγόμενη Κοίμηση, το «δεξιά του Πατρός», η βασιλεία των ουρανών αλλά και η απόλαυση των μικρών πραγμάτων. Κανείς δε μας διδάσκει πώς να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι, όλοι επικεντρώνονται στο πως να φτιάξεις την ζωή σου όπως την θέλεις! Γιατί; Γιατί δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές. Τη στιγμή που παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε, το Εγώ ζητάει κάτι άλλο. Η ταύτιση με τον Εαυτό, το γνώθι σαυτόν, μας βοηθάει να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι.
Τι γίνεται όμως με τις επιθυμίες;
Υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο που θα ανησυχούμε για τις επιθυμίες μας, εκείνα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας αλλά και εκείνα που δεν θέλουμε να έχουμε. Όμως σιγά-σιγά αυτό το μεταβατικό στάδιο θα τελειώσει και μετά θα υπάρχει ηρεμία. Θα σταματήσουν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση και αυτό σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμό. Με αυτό θα δημιουργηθούν καινούργιοι προγραμματισμοί και θα διαγραφούν οι παλιοί.
1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.
Η σημαντική εργασία γίνεται όταν η μη-προσκόλληση φτάσει στο σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα πια, ούτε ελευθερία. Η διαδικασία της προσπάθειας / μη προσπάθειας βοηθάει στην απόσπαση από το αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ανθρώπου είναι να βρει τον Εαυτό, όταν αυτό όμως εμπεριέχει το αίσθημα της αγωνίας τότε γίνεται βάσανο.
1.16 Και πέρα από αυτό: αποστασιοποίηση που θα οδηγήσει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του Πουρούσα (Πηγή).
Καθώς οδεύουμε σε αυτό, χάνεται η προσκόλληση και η μη προσκόλληση φέρνει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις 3 ποιότητες (ιδιοσυγκρασίες) που είναι το ενεργητικό, το παθητικό και το ισορροπημένο (rajasic, tamasic, sattvic)
Ο Πατάντζαλι λέει πως η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει σε ένα τόσο ψηλό σημείο που η ιδιοσυγκρασία μας γίνεται ουδέτερη, δηλαδή ελευθερωνόμαστε από αυτήν. Η τελευταία προσκόλληση που θα φύγει είναι για ελευθερία και αυτό φέρνει στην συνέχεια ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας και η ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας είναι η πιο καθαρή απορρόφηση γιατί τότε μπορούμε να επιλέξουμε από τί/ποιόν θα απορροφηθούμε.
1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) μέσα από τέσσερα στάδια: 1. Σώμα 2. Πράνα 3. Νους 4. Εγώ
Τα τέσσερα στάδια απορρόφησης αναφέρονται αργότερα πιο αναλυτικά, και εδώ ο Πατάτζαλι περιγράφει πιο άμεσα και απλά:
1. Μπορούμε να απορροφηθούμε σωματικά, όπως λέμε μερικές φορές «έχασα την αίσθηση του σώματός μου».
2. Συναισθηματικά, όπως μερικές φορές αισθανόμαστε ένα ευχάριστο κενό μέσα μας, μια «εκστατική ουδετερότητα».
3. Νοητικά, όπως μερικές φορές που δεν υπάρχουν σκέψεις.
Στην ουσία όταν χάνεις την αίσθηση ενός από τα τρία κατώτερα σώματα, είναι αναλαμπές απορρόφησης. Σε αυτά τα ήδη απορρόφησης όμως, το εγώ είναι ακόμα εκεί και παρακολουθεί.
4. Η καλύτερη απορρόφηση είναι όταν χάνεις την αίσθηση του εγώ γιατί ενώνεσαι με τον Εαυτό. Η ένωση με τον Eαυτό δεν σημαίνει ότι φεύγεις. Κανείς δεν φεύγει αν δεν θέλει. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε μέχρι εκεί. Απορρόφηση μπορεί να είναι μέχρι το σημείο να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Μετά την συνειδητοποίηση επιλέγεις αν θες να μείνεις ή να φεύγεις.
Η αντικατάσταση του εγώ με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού είναι το 4ο σημείο απορρόφησης. Μόλις χάσεις το εγώ σου τότε είσαι ελεύθερος να απολαύσεις τη ζωή.
Πως καταλαβαίνουμε ότι χάνουμε το εγώ;
· Υπάρχει μια υπερβολική ουδετερότητα, ένα αίσθημα ενότητας με όλους και όλα.
· Υπάρχει το αίσθημα ολοκλήρωσης, ότι έχεις ότι χρειάζεσαι.
· Νιώθεις ότι είσαι εδώ, στο τώρα.
Ο Swami Gitananda έλεγε πως όλοι έχουν βιώσει το χάσιμο του εγώ τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους και ενθαρρύνει να θυμηθούμε αυτή την φορά, να την ξαναφέρουμε στο μυαλό μας και να καλλιεργήσουμε το αίσθημα αυτό.
Στοχασμός:
Αυτό προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε στο «ιδανικό μέρος». Θυμηθείτε λοιπόν μια «ιδανική στιγμή», μια στιγμή που όλα ήταν στη σωστή θέση: ήσασταν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, με τα ιδανικά άτομα, κάνοντας κάτι ιδανικό. Δημιουργήστε και ένα ιδανικό μέρος και μείνετε να απολαύσετε τη στιγμή αυτή χωρίς προσδοκίες και στόχους.
1.18 Και πέρα από αυτό: φτάνουμε στο ύστατο στάδιο: όλοι οι προγραμματισμοί -ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα θα απορροφηθεί από την Πηγή.
Όταν πετυχαίνουμε κάποια από αυτά τα είδη απορρόφησης , είτε σωματικά, είτε νοητικά, είτε συναισθηματικά, είτε του εγώ, αρχίζει η διαδικασία διαγραφής των προγραμματισμών. Τι γίνεται όταν διαγραφούν οι προγραμματισμοί;
Οι προγραμματισμοί είναι εκείνο που μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Όταν πετύχουμε οποιοδήποτε είδος απορρόφησης αρχίζουν να διαγράφονται αρχικά σκέψεις μετά συνήθειες και μετά προγραμματισμοί. Δημιουργείται κάψιμο που μερικοί μπορούν να το νιώσουν σαν ζέστη, σαν κρύο, σαν φως ή σαν ηλεκτρισμό.
Οι προγραμματισμοί παραδίδονται στη πηγή τους και καίγονται και αφού καούν και παραμείνουμε μόνιμα με τον Εαυτό, τότε σταδιακά και όποτε το θελήσουμε, απορροφούμαστε από την Πηγή (καθόμαστε στα δεξιά του Πατρός…)
1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν, πετυχαίνουν απορρόφηση πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
Αυτοί είναι οι Άγιοι που γεννιούνται φωτισμένοι ή φωτίζονται πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
Σημ. Όλα αυτά ακούγονται επιστημονική φαντασία στις μέρες μας, (να μιλάμε για απορρόφηση και Αγίους…!) αλλά παρακαλώ συνειδητοποιείστε πως ζούμε την εποχή του υλισμού και της αλλοτρίωσης …
1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην απορρόφηση: 1. Πίστη 2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση 3. Εμπειρία/μνήμη 4. Δυνατότητα απορρόφησης/άφεσης 5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή.
Πέντε τρόποι για να φτάσουμε στην απορρόφηση:
1. Πίστη. Να πιστεύεις κάπου ακράδαντα (στο Θεό, στη Παναγία, σε Αγίους, στο δάσκαλό σου ή στον Εαυτό). Πίστη ότι αυτός είναι το δρόμος και αυτό πρέπει να κάνεις και να μην υπάρχει αμφιταλάντευση.
2. Ηρωικό πνεύμα. Ο ήρωας τι ιδιότητες έχει; Δεν φοβάται πριν κάνει κάτι τρομακτικό, φοβάται μετά που το κάνει! Και τι είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι; Να αντιμετωπίσουμε την ψευδαίσθηση του εγώ και να δούμε τον Εαυτό. Γιατί για το εγώ αυτό σημαίνει θάνατος!
3. Εμπειρία/μνήμη. Είναι η εμπειρία που αποκτήσαμε σε αυτή τη ζωή ή σε προηγούμενες. Με τη βοήθεια του διαλογισμού μπορούμε σιγά-σιγά να αρχίσουμε να ενωνόμαστε με προηγούμενες εμπειρίες. Κάποιες φορές κάνουμε κάτι που ξυπνάει μνήμες από προηγούμενες εμπειρίες και είναι ένας τρόπος να πετύχεις απορρόφηση. Προσοχή όμως: τις προηγούμενες ζωές πρέπει να τις βιώσουμε οι ίδιοι και όχι να μας τις πουν διάφορα διάμεσα.
4. Δυνατότητα άφεσης. Αυτό που μας κρατάει στις ψευδαισθήσεις μας είναι η αδυναμία, ο φόβος να αφεθούμε στο απέραντο.
5. Έμπνευση από αυτούς που έχουν φτάσει στην Πηγή. Το ένα κερί ανάβει το άλλο κερί…
1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση.
Διαλέγουμε ένα από τους πέντε τρόπους ή μπορούμε να κάνουμε συνδυασμό αλλά θα πρέπει ένας τρόπος να κυριαρχεί. Όσο περιορίζουμε τους δρόμους τόσο πιο γρήγορα φτάνουμε.
1.22. Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση.
Η συστηματική εργασία και η έντονη πειθαρχία φέρνει πιο γρήγορα την απορρόφηση. Ο Μούτζι είπε «Η ελευθερία είναι δωρεάν … αλλά δεν είναι φτηνή.»
1.23. Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή, η απορρόφηση είναι άμεση.
Ο Πατάντζαλι λέει εδώ ότι ο συνδυασμός πίστης και άφεσης σε φτάνει αμέσως στην απορρόφηση. Πως μπορείς να απορροφηθείς αν δεν πιστέψεις σε κάτι ανώτερο; Δεν μπορείς να πάς παραπάνω αν πιστεύεις πως αυτό που είσαι είναι το ανώτερο.
Μπορείς να πιστέψεις σε κάτι ανώτερο ή στην ύπαρξη του Εαυτού. Το πιο εύκολο είναι να πιστέψεις στον Εαυτό που μπορείς να βιώσεις και μόλις συνειδητοποιήσεις τον Εαυτό, αυτόματα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι μέρος του Θεού. Γιατί θα νιώσεις πως αυτή η συνειδητοποίηση δεν χωράει στο σώμα σου, δεν χωράει στη γη, είναι κάτι μεγαλύτερο. Ο Εαυτός είναι κομμάτι του Θεού, ομοούσιο.
Στοχασμός :
Ελάτε λοιπόν να βιώσουμε το αθάνατο μέσα μας. Αυτό είναι ο Εαυτός. Το Αθάνατο που απλά παρατηρεί. Χωρίς σχόλια, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς κριτική, χωρίς ονόματα, τίτλους, ιδιότητες. Αν αφαιρέσετε από την επίγνωση σας όλα αυτά, θα μείνει μόνο η καθαρή συνειδητότητα – ο Εαυτός. Αφήστε λοιπόν για λίγο τους στόχους για το μέλλον, τις αναμνήσεις από το παρελθόν, τις έλξεις και αποστροφές σας, τις ιδιότητες σας. Μείνετε χωρίς κανένα σχόλιο. Παρατηρητής και δότης. Δώστε όλη σας την προσοχή , όλη σας την ενέργεια, χωρίς κανένα στόχο.
Στις επόμενες σούτρας ο Πατάντζαλι μιλάει για την απορρόφηση. Αν και η απορρόφηση είναι το τελευταίο στάδιο, γίνεται μια εκτενής αναφορά ήδη από το πρώτο κεφάλαιο. Αυτό συμβαίνει γιατί τον καιρό που έχουν γραφτεί οι αφορισμοί, υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν να επανενσαρκωθούν. Δεν ήθελαν να πεθάνουν αλλά ήθελαν, εθελοντικά, να φύγουν από το σώμα τους και να μην ξανάρθουν. Η απορρόφηση όμως δεν σημαίνει μόνο να φεύγεις από το σώμα και να μην ξανάρχεσαι στη ζωή. Αυτό όπως είπαμε, είναι το τελικό στάδιο απορρόφησης. Απορρόφηση επίσης σημαίνει να ζεις με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού (Γνώθι σαυτόν).
Στις μέρες μας όμως, που όλοι έχουμε μάθει να είμαστε πλήρως ταυτισμένοι με το εγώ, η απορρόφηση είναι κάτι τρομακτικό. Γι αυτό και δημιουργήθηκε η ιδέα του παραδείσου. Ο παράδεισος είναι μια καμουφλαρισμένη ιδέα της απορρόφησης. Μια ιδέα που το εγώ μπορεί να αντέξει.
Στην περίπτωση που ίσως ενδιαφερόμαστε να απορροφηθούμε από την πηγή, η κοινωνία, ακόμα και η ίδια η θρησκεία, δεν μας βοηθάνε.
Όταν ο Χριστός λέει: «θα καθίσετε στα δεξιά του Πατρός» μιλάει για την απορρόφηση. Η βασιλεία των ουρανών αυτό είναι. Η λέξη βασιλεία σημαίνει τελειοποίηση, εννοώντας πως η ψυχή θα έχει πια ολοκληρωθεί και θα αξίζει ψηλότερα επίπεδα. Με την απορρόφηση της από την πηγή της, η ψυχή γυρίζει στο σπίτι της.
Την απορρόφηση την θεωρούμε τρομακτική γιατί το εγώ μας έχει πείσει ότι είμαστε το σώμα μας, οι σκέψεις μας, οι σχέσεις μας, το επάγγελμα μας, το υλικά αγαθά που κατέχουμε. Ταυτιζόμαστε με κάτι που δεν είμαστε, γιατί έχουμε ταυτιστεί με τα πολύ χονδροειδή επίπεδα.
Πως θα θέλω να απορροφηθώ αφού δεν αναγνωρίζω την Πηγή σαν το σπίτι μου;;
Ένα άλλος λόγος που δεν πρέπει να θεωρούμε την απορρόφηση κάτι τρομακτικό είναι γιατί ο δρόμος προς την απορρόφηση μας βοηθάει να απολαμβάνουμε την ζωή αφού αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε τον εαυτό μας. Έχουμε αναλαμπές: δηλαδή συνειδητοποιούμε τον Εαυτό στιγμιαία και μετά επιστρέφουμε στο εγώ. Αυτές οι αναλαμπές θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι η ζωή είναι ωραία, ότι όλα μπορούμε να τα απολαύσουμε ακόμα και αυτά που μας δυσανασχετούν όπως θλίψη και τα προβλήματα. Η δύναμη που φέρνει η συνειδητοποίηση του Εαυτού κάνει ακόμα και τα προβλήματα και τις συγκρούσεις ,απόλαυση! Απλά γιατί ξέρουμε πια ότι δεν μας ορίζουν!
Ο τρίτος λόγος που δεν πρέπει να θεωρείται η απορρόφηση τρομακτική, είναι πως με το γνώθι σαυτόν απομακρύνεται ο φόβος για το θάνατο. Στην Ινδία υπάρχει η λέξη «πέθανε» και η έκφραση «έφυγε από το σώμα του».
Η απορρόφηση είναι η λεγόμενη Κοίμηση, το «δεξιά του Πατρός», η βασιλεία των ουρανών αλλά και η απόλαυση των μικρών πραγμάτων. Κανείς δε μας διδάσκει πώς να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι, όλοι επικεντρώνονται στο πως να φτιάξεις την ζωή σου όπως την θέλεις! Γιατί; Γιατί δεν έχουμε μάθει να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές. Τη στιγμή που παίρνουμε αυτό που επιθυμούμε, το Εγώ ζητάει κάτι άλλο. Η ταύτιση με τον Εαυτό, το γνώθι σαυτόν, μας βοηθάει να απολαύσουμε την ζωή όπως είναι.
Τι γίνεται όμως με τις επιθυμίες;
Υπάρχει ένα μεταβατικό στάδιο που θα ανησυχούμε για τις επιθυμίες μας, εκείνα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας αλλά και εκείνα που δεν θέλουμε να έχουμε. Όμως σιγά-σιγά αυτό το μεταβατικό στάδιο θα τελειώσει και μετά θα υπάρχει ηρεμία. Θα σταματήσουν με συνεχή προσπάθεια χωρίς προσκόλληση και αυτό σημαίνει σταθερότητα, τακτικότητα και ρυθμό. Με αυτό θα δημιουργηθούν καινούργιοι προγραμματισμοί και θα διαγραφούν οι παλιοί.
1.15 Η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει μέχρι το σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα, ούτε καν την ελευθερία.
Η σημαντική εργασία γίνεται όταν η μη-προσκόλληση φτάσει στο σημείο να μην επιθυμούμε τίποτα πια, ούτε ελευθερία. Η διαδικασία της προσπάθειας / μη προσπάθειας βοηθάει στην απόσπαση από το αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία του ανθρώπου είναι να βρει τον Εαυτό, όταν αυτό όμως εμπεριέχει το αίσθημα της αγωνίας τότε γίνεται βάσανο.
1.16 Και πέρα από αυτό: αποστασιοποίηση που θα οδηγήσει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις τρεις ποιότητες. Αυτή είναι η φύση του Πουρούσα (Πηγή).
Καθώς οδεύουμε σε αυτό, χάνεται η προσκόλληση και η μη προσκόλληση φέρνει την καθαρή συνειδητότητα μακριά από τις 3 ποιότητες (ιδιοσυγκρασίες) που είναι το ενεργητικό, το παθητικό και το ισορροπημένο (rajasic, tamasic, sattvic)
Ο Πατάντζαλι λέει πως η μη προσκόλληση μπορεί να φτάσει σε ένα τόσο ψηλό σημείο που η ιδιοσυγκρασία μας γίνεται ουδέτερη, δηλαδή ελευθερωνόμαστε από αυτήν. Η τελευταία προσκόλληση που θα φύγει είναι για ελευθερία και αυτό φέρνει στην συνέχεια ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας και η ελευθερία από την ιδιοσυγκρασία μας είναι η πιο καθαρή απορρόφηση γιατί τότε μπορούμε να επιλέξουμε από τί/ποιόν θα απορροφηθούμε.
1.17 Έτσι ώστε να απορροφήθουμε εντελώς από Αυτό (Πουρούσα) μέσα από τέσσερα στάδια: 1. Σώμα 2. Πράνα 3. Νους 4. Εγώ
Τα τέσσερα στάδια απορρόφησης αναφέρονται αργότερα πιο αναλυτικά, και εδώ ο Πατάτζαλι περιγράφει πιο άμεσα και απλά:
1. Μπορούμε να απορροφηθούμε σωματικά, όπως λέμε μερικές φορές «έχασα την αίσθηση του σώματός μου».
2. Συναισθηματικά, όπως μερικές φορές αισθανόμαστε ένα ευχάριστο κενό μέσα μας, μια «εκστατική ουδετερότητα».
3. Νοητικά, όπως μερικές φορές που δεν υπάρχουν σκέψεις.
Στην ουσία όταν χάνεις την αίσθηση ενός από τα τρία κατώτερα σώματα, είναι αναλαμπές απορρόφησης. Σε αυτά τα ήδη απορρόφησης όμως, το εγώ είναι ακόμα εκεί και παρακολουθεί.
4. Η καλύτερη απορρόφηση είναι όταν χάνεις την αίσθηση του εγώ γιατί ενώνεσαι με τον Εαυτό. Η ένωση με τον Eαυτό δεν σημαίνει ότι φεύγεις. Κανείς δεν φεύγει αν δεν θέλει. Δεν χρειάζεται να φτάσουμε μέχρι εκεί. Απορρόφηση μπορεί να είναι μέχρι το σημείο να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Μετά την συνειδητοποίηση επιλέγεις αν θες να μείνεις ή να φεύγεις.
Η αντικατάσταση του εγώ με τη συνειδητοποίηση του Εαυτού είναι το 4ο σημείο απορρόφησης. Μόλις χάσεις το εγώ σου τότε είσαι ελεύθερος να απολαύσεις τη ζωή.
Πως καταλαβαίνουμε ότι χάνουμε το εγώ;
· Υπάρχει μια υπερβολική ουδετερότητα, ένα αίσθημα ενότητας με όλους και όλα.
· Υπάρχει το αίσθημα ολοκλήρωσης, ότι έχεις ότι χρειάζεσαι.
· Νιώθεις ότι είσαι εδώ, στο τώρα.
Ο Swami Gitananda έλεγε πως όλοι έχουν βιώσει το χάσιμο του εγώ τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους και ενθαρρύνει να θυμηθούμε αυτή την φορά, να την ξαναφέρουμε στο μυαλό μας και να καλλιεργήσουμε το αίσθημα αυτό.
Στοχασμός:
Αυτό προσπαθούμε να ενθαρρύνουμε στο «ιδανικό μέρος». Θυμηθείτε λοιπόν μια «ιδανική στιγμή», μια στιγμή που όλα ήταν στη σωστή θέση: ήσασταν στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή, με τα ιδανικά άτομα, κάνοντας κάτι ιδανικό. Δημιουργήστε και ένα ιδανικό μέρος και μείνετε να απολαύσετε τη στιγμή αυτή χωρίς προσδοκίες και στόχους.
1.18 Και πέρα από αυτό: φτάνουμε στο ύστατο στάδιο: όλοι οι προγραμματισμοί -ακόμα και οι παλιοί θα επιστρέψουν στην πηγή τους, και η συνειδητότητα θα απορροφηθεί από την Πηγή.
Όταν πετυχαίνουμε κάποια από αυτά τα είδη απορρόφησης , είτε σωματικά, είτε νοητικά, είτε συναισθηματικά, είτε του εγώ, αρχίζει η διαδικασία διαγραφής των προγραμματισμών. Τι γίνεται όταν διαγραφούν οι προγραμματισμοί;
Οι προγραμματισμοί είναι εκείνο που μας εμποδίζει να συνειδητοποιήσουμε τον Εαυτό. Όταν πετύχουμε οποιοδήποτε είδος απορρόφησης αρχίζουν να διαγράφονται αρχικά σκέψεις μετά συνήθειες και μετά προγραμματισμοί. Δημιουργείται κάψιμο που μερικοί μπορούν να το νιώσουν σαν ζέστη, σαν κρύο, σαν φως ή σαν ηλεκτρισμό.
Οι προγραμματισμοί παραδίδονται στη πηγή τους και καίγονται και αφού καούν και παραμείνουμε μόνιμα με τον Εαυτό, τότε σταδιακά και όποτε το θελήσουμε, απορροφούμαστε από την Πηγή (καθόμαστε στα δεξιά του Πατρός…)
1.19 Για κάποιους που έχουν λίγα να παραδώσουν, πετυχαίνουν απορρόφηση πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
Αυτοί είναι οι Άγιοι που γεννιούνται φωτισμένοι ή φωτίζονται πολύ σύντομα μετά τη γέννηση τους.
Σημ. Όλα αυτά ακούγονται επιστημονική φαντασία στις μέρες μας, (να μιλάμε για απορρόφηση και Αγίους…!) αλλά παρακαλώ συνειδητοποιείστε πως ζούμε την εποχή του υλισμού και της αλλοτρίωσης …
1.20 Άλλοι ακολουθούν πέντε τρόπους για να φτάσουν στην απορρόφηση: 1. Πίστη 2. Ηρωικό πνεύμα/θέληση 3. Εμπειρία/μνήμη 4. Δυνατότητα απορρόφησης/άφεσης 5. Έμπνευση από εκείνους που έχουν φτάσει στην πηγή.
Πέντε τρόποι για να φτάσουμε στην απορρόφηση:
1. Πίστη. Να πιστεύεις κάπου ακράδαντα (στο Θεό, στη Παναγία, σε Αγίους, στο δάσκαλό σου ή στον Εαυτό). Πίστη ότι αυτός είναι το δρόμος και αυτό πρέπει να κάνεις και να μην υπάρχει αμφιταλάντευση.
2. Ηρωικό πνεύμα. Ο ήρωας τι ιδιότητες έχει; Δεν φοβάται πριν κάνει κάτι τρομακτικό, φοβάται μετά που το κάνει! Και τι είναι το πιο τρομακτικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε σαν άνθρωποι; Να αντιμετωπίσουμε την ψευδαίσθηση του εγώ και να δούμε τον Εαυτό. Γιατί για το εγώ αυτό σημαίνει θάνατος!
3. Εμπειρία/μνήμη. Είναι η εμπειρία που αποκτήσαμε σε αυτή τη ζωή ή σε προηγούμενες. Με τη βοήθεια του διαλογισμού μπορούμε σιγά-σιγά να αρχίσουμε να ενωνόμαστε με προηγούμενες εμπειρίες. Κάποιες φορές κάνουμε κάτι που ξυπνάει μνήμες από προηγούμενες εμπειρίες και είναι ένας τρόπος να πετύχεις απορρόφηση. Προσοχή όμως: τις προηγούμενες ζωές πρέπει να τις βιώσουμε οι ίδιοι και όχι να μας τις πουν διάφορα διάμεσα.
4. Δυνατότητα άφεσης. Αυτό που μας κρατάει στις ψευδαισθήσεις μας είναι η αδυναμία, ο φόβος να αφεθούμε στο απέραντο.
5. Έμπνευση από αυτούς που έχουν φτάσει στην Πηγή. Το ένα κερί ανάβει το άλλο κερί…
1.21 Εκείνοι που εργάζονται συστηματικά φτάνουν πιο γρήγορα στην απορρόφηση.
Διαλέγουμε ένα από τους πέντε τρόπους ή μπορούμε να κάνουμε συνδυασμό αλλά θα πρέπει ένας τρόπος να κυριαρχεί. Όσο περιορίζουμε τους δρόμους τόσο πιο γρήγορα φτάνουμε.
1.22. Όσο πιο έντονη η πειθαρχία, τόσο πιο γρήγορη η απορρόφηση.
Η συστηματική εργασία και η έντονη πειθαρχία φέρνει πιο γρήγορα την απορρόφηση. Ο Μούτζι είπε «Η ελευθερία είναι δωρεάν … αλλά δεν είναι φτηνή.»
1.23. Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή, η απορρόφηση είναι άμεση.
Ο Πατάντζαλι λέει εδώ ότι ο συνδυασμός πίστης και άφεσης σε φτάνει αμέσως στην απορρόφηση. Πως μπορείς να απορροφηθείς αν δεν πιστέψεις σε κάτι ανώτερο; Δεν μπορείς να πάς παραπάνω αν πιστεύεις πως αυτό που είσαι είναι το ανώτερο.
Μπορείς να πιστέψεις σε κάτι ανώτερο ή στην ύπαρξη του Εαυτού. Το πιο εύκολο είναι να πιστέψεις στον Εαυτό που μπορείς να βιώσεις και μόλις συνειδητοποιήσεις τον Εαυτό, αυτόματα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι μέρος του Θεού. Γιατί θα νιώσεις πως αυτή η συνειδητοποίηση δεν χωράει στο σώμα σου, δεν χωράει στη γη, είναι κάτι μεγαλύτερο. Ο Εαυτός είναι κομμάτι του Θεού, ομοούσιο.
Στοχασμός :
Ελάτε λοιπόν να βιώσουμε το αθάνατο μέσα μας. Αυτό είναι ο Εαυτός. Το Αθάνατο που απλά παρατηρεί. Χωρίς σχόλια, χωρίς δικαιολογίες, χωρίς κριτική, χωρίς ονόματα, τίτλους, ιδιότητες. Αν αφαιρέσετε από την επίγνωση σας όλα αυτά, θα μείνει μόνο η καθαρή συνειδητότητα – ο Εαυτός. Αφήστε λοιπόν για λίγο τους στόχους για το μέλλον, τις αναμνήσεις από το παρελθόν, τις έλξεις και αποστροφές σας, τις ιδιότητες σας. Μείνετε χωρίς κανένα σχόλιο. Παρατηρητής και δότης. Δώστε όλη σας την προσοχή , όλη σας την ενέργεια, χωρίς κανένα στόχο.
1.23 Για εκείνους που έχουν πίστη και μπορούν να παραδοθούν στην Πηγή , η
απορρόφηση είναι άμεση.
1.24. Γιατί η παράδοση στην Πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό από τις
παρενέργειες του διαχωρισμού (Klesha) και το κάρμα, που όλα καίγονται.
1.25 Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.
1.26 Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος
1.27 Αυτό, έχει την δόνηση Αούμ
1.28 Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τί
αντιπροσωπεύει
1.29 Γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα
τα εμπόδια.
1.30 Τα εμπόδια είναι τα εξής εννιά : σωματική αδυναμία, νοητική αδυναμία,
αμφιβολία, αδιαφορία, μαλθακότητα, προσκόλληση στην ύλη,
αυταπάτες, καρμικές υποχρεώσεις, αδυναμία μονιμότητας.
1.31 Τα παραπάνω εμπόδια θα φέρουν
1. Σωματικό και νοητικό πόνο
2. θλίψη
3. υπερένταση
4. Ασταθή αναπνοή
1.32 Για να μην μας καταβάλουν τα παραπάνω εμπόδια και τα αποτελέσματα
τους, ο νους πρέπει να μάθει να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο.
απορρόφηση είναι άμεση.
1.24. Γιατί η παράδοση στην Πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό από τις
παρενέργειες του διαχωρισμού (Klesha) και το κάρμα, που όλα καίγονται.
1.25 Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.
1.26 Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος
1.27 Αυτό, έχει την δόνηση Αούμ
1.28 Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τί
αντιπροσωπεύει
1.29 Γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα
τα εμπόδια.
1.30 Τα εμπόδια είναι τα εξής εννιά : σωματική αδυναμία, νοητική αδυναμία,
αμφιβολία, αδιαφορία, μαλθακότητα, προσκόλληση στην ύλη,
αυταπάτες, καρμικές υποχρεώσεις, αδυναμία μονιμότητας.
1.31 Τα παραπάνω εμπόδια θα φέρουν
1. Σωματικό και νοητικό πόνο
2. θλίψη
3. υπερένταση
4. Ασταθή αναπνοή
1.32 Για να μην μας καταβάλουν τα παραπάνω εμπόδια και τα αποτελέσματα
τους, ο νους πρέπει να μάθει να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο.
1.24 Γιατί η παράδοση στην Πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό από τo κάρμα και τις παρενέργειες του διαχωρισμού (Klesha), που όλα αυτά καίγονται.
Γι’ αυτό λοιπόν εκείνοι που έχουν πίστη και την δυνατότητα άφεσης, η απορρόφηση είναι άμεση. Η παράδοση στην πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό που όλοι οι προγραμματισμοί καίγονται.
Υπάρχουν 3 τρόποι κάρμα:
· Το κάρμα που φέρνουμε από προηγούμενες ζωές.
· Το κάρμα που υπάρχει/δημιουργούμε σ’ αυτή τη ζωή (από κληρονομιά,
περιβάλλον, συνήθειες)
· Το κάρμα που έχει ήδη εκδηλωθεί και λαμβάνουμε την ανταπόδοση.
Από τη στιγμή που συνδεθείς με τον Εαυτό και χαθεί το εγώ, τότε αρχίζει η διαδικασία καύσης κάρματος, χωρίς να χρειάζεται ανταπόδοση.
1.25. Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.
1.26. Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος
1.27. Αυτό έχει την δόνηση Αούμ
1.28. Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει.
1.29. Γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα τα εμπόδια.
Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από αυτό και ούτε επηρεάζεται από τον χρόνο. Οι αρχαίοι Γιόγκις οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει τον Εαυτό, προσπάθησαν να κατεβάσουν τη δόνηση του Θεού και βρήκαν το ΑΟΥΜ ή το ΩΜ.
Ο Πατάντζαλι λέει να θυμόμαστε αυτή την δόνηση με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την πηγή, Εαυτό και καταλύει όλο το κάρμα και όλα τα εμπόδια.
Ο τεχνικός τρόπος ένωσης με τον Εαυτό και την Πηγή, είναι με το ΑΟΥΜ και το κάνουμε με 3 τρόπους: δυνατά, ψιθυριστά και νοητικά. Δυνατά επηρεάζει το σώμα, ψιθυριστά το συναισθηματικό σώμα και νοητικά το νοητικό σώμα και έτσι συντονίζονται τα κατώτερα σώματα με την δόνηση που αντιπροσωπεύει την Πηγή.
Στοχασμός- PranavaAUM:
Ο τρόπος που κάνουμε το ΑΟΥΜ στη δική μας παράδοση γιόγκα συνδυάζεται με πλήρη αναπνοή και ρυθμό 6 (εισπνοή) - 12 (εκπνοή), δυνατά, ψιθυριστά, νοητικά. Σημαντικό είναι μετά τη δόνηση ΑΟΥΜ να μείνουμε ακίνητοι και σιωπηλοί για να απορροφηθεί η δόνηση. Μην ξεχνάτε , ότι η Πηγή είναι άδεια από σκέψεις , ιδιότητες, προγραμματισμούς. Είναι πιο κοντά στο «τίποτα» παρά στο «όλα».
Πάμε να επαναλάβουμε τη δόνηση της Πηγής και να συντονιστούμε με Αυτό.
1.30 Τα εμπόδια είναι τα εξής εννιά : Σωματική αδυναμία, Νοητική αδυναμία, Αμφιβολία, Αδιαφορία, Μαλθακότητα, Προσκόλληση στην ύλη, Αυταπάτες, Καρμικές υποχρεώσεις, Αδυναμία μονιμότητας.
Ξεκινάει ο Πατάντζαλι από τη 30η σούτρα να περιγράφει εκείνα που εμποδίζουν την ψυχή να ενωθεί με την Πηγή.
Σωματική αδυναμία
Όταν υπάρχει σωματική αδυναμία που σημαίνει πως εσύ θέλεις αλλά το σώμα είναι άρρωστο, πονάει και έτσι όλη η ενέργεια πάει στο σώμα και δεν υπάρχει χρόνος να ασχοληθείς με τίποτα άλλο εκτός από την υγεία σου.
Νοητική αδυναμία
Δεν σημαίνει μόνο να παρασύρεσαι στην κακεντρέχεια λόγω χαζομάρας. Η υπερβολική γνώση και εξυπνάδα εμπεριέχει το κίνδυνο της αλαζονείας με επακόλουθο να μεγαλώσει το εγώ και να κάνει το νου να νομίζει πως είναι παντοδύναμος.
Νοητική αδυναμία είναι επίσης να θέλεις πάντα λογική εξήγηση για όσα συμβαίνουν στη πνευματικότητα και όταν δεν μπορεί ο νους να τα αντιληφθεί τότε να επιλέγει να τα απορρίψει.
Αμφιβολία
Η αμφιβολία είναι ύπουλη γιατί μερικές φορές δεν είναι και τόσο φανερή -μπορεί απλά να βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού. Δεν γίνεται απορρόφηση όταν υπάρχει αμφιβολία γιατί η αμφιβολία είναι του εγώ. Η ψυχή ξέρει.
Η αμφιβολία είναι σίγουρα ένας τρόπος να αρχίσεις να ψάχνεις, αλλά από ένα σημείο και μετά, είναι εμπόδιο.
Αδιαφορία
Η αδιαφορία δεν είναι μόνο το πρώιμο στάδιο του απλά δεν σε νοιάζει. Υπάρχει και μια άλλη αδιαφορία που έρχεται όταν συνειδητοποιήσουμε την πειθαρχία και το θάρρος που χρειάζεται να ακολουθήσει κάποιος το δρόμο της ψυχής. Αδιαφορία τότε έρχεται γιατί δεν θέλει κάποιος να προσπαθήσει.
Μαλθακότητα
Είναι η πιο παθητική ποιότητα και μεταφράζεται και σαν αναβλητικότητα. Προσοχή στην αναβλητικότητα όχι μόνο στα πνευματικά αλλά και στα καθημερινά γιατί οι προγραμματισμοί δουλεύουν χωρίς την άδεια μας.
Προσκόλληση στην ύλη
Ή προσκόλληση στα αχρείαστα, όχι μόνο τα υλικά αλλά οτιδήποτε που έχει σχέση με την επιβίωση, ευχαρίστηση και εξουσία (που είναι τα τρία πρώτα τσάκρα). Στην πνευματικότητα προχωρούμε όσο μας αφήνουν οι προσκολλήσεις μας.
Αυταπάτες
Το dharma (στόχος) μας ως ενσαρκωμένοι , είναι να ζούμε το εδώ και τώρα και όχι σε άλλες διαστάσεις ή άλλες ζωές. Δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε συμβάντα από προηγούμενες ζωές γιατί είμαστε εδώ στην παρούσα διάσταση για να βιώσουμε την ύλη. Αν χρειάζεται να ξέρουμε κάτι από άλλες διαστάσεις ή ζωές τότε η ψυχή θα σου το αποκαλύψει. Άρα βιώνουμε το διαλογισμό ή τον εαυτό στο τώρα. Να είσαι στο κατάλληλο περιβάλλον, να κάνεις τα κατάλληλα πράγματα, την κατάλληλη στιγμή.
Αδυναμία λόγω κάρματος
Αν δεν δουλεύεις με επιθυμία να ακολουθήσεις το dharma σου θα δημιουργείς συνέχεια κάρμα που θα σε εμποδίζει να ενωθείς με τον εαυτό. Καρμικά δεν σου επιτρέπεται να ενωθείς με τον εαυτό γιατί πρέπει να βιώσεις την αυταπάτη της ζωής και την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού για να κάψεις το κάρμα σου.
Αδυναμία μονιμότητας
Αδυναμία για σταθερή ανέλιξη στα πνευματικά. Προσοχή στο να μπλέκουμε συστήματα γιατί είναι ένας τρόπος να ανεβαίνουμε και να πέφτουμε, χωρίς να ξέρουμε γιατί. Βιώνουμε ένα σύστημα στο μέγιστο του και το πάμε ως το τέλος ή φεύγουμε σύντομα από αυτό αν δούμε ότι δεν είναι για εμάς.
1.31 Τα παραπάνω εμπόδια θα φέρουν 1. Σωματικό και νοητικό πόνο 2. Θλίψη 3. Υπερένταση 4. Ασταθή αναπνοή.
Οι επόμενες σούτρας μιλάνε για τις αρρώστιες που φέρνει η πνευματική αδυναμία και η μη ευθυγράμμιση των τριών πρώτων σωμάτων. Όταν το σώμα, τα συναισθήματα και ο νους δεν είναι ευθυγραμμισμένα, πρώτα μεταξύ τους και μετά με το πνεύμα, τότε θα έρθουν οι σωματικές και νοητικές αρρώστιες, η θλίψη, η υπερένταση και ασταθή αναπνοή.
1.32 Για να μην μας καταβάλουν τα παραπάνω εμπόδια και τα αποτελέσματα τους, ο νους πρέπει να μάθει να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο.
Γι’ αυτό λοιπόν εκείνοι που έχουν πίστη και την δυνατότητα άφεσης, η απορρόφηση είναι άμεση. Η παράδοση στην πηγή, μας ενώνει με κάτι τόσο καθαρό που όλοι οι προγραμματισμοί καίγονται.
Υπάρχουν 3 τρόποι κάρμα:
· Το κάρμα που φέρνουμε από προηγούμενες ζωές.
· Το κάρμα που υπάρχει/δημιουργούμε σ’ αυτή τη ζωή (από κληρονομιά,
περιβάλλον, συνήθειες)
· Το κάρμα που έχει ήδη εκδηλωθεί και λαμβάνουμε την ανταπόδοση.
Από τη στιγμή που συνδεθείς με τον Εαυτό και χαθεί το εγώ, τότε αρχίζει η διαδικασία καύσης κάρματος, χωρίς να χρειάζεται ανταπόδοση.
1.25. Και δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από Αυτό.
1.26. Ούτε Το αγγίζει ο χρόνος
1.27. Αυτό έχει την δόνηση Αούμ
1.28. Ας θυμόμαστε πάντα αυτή τη δόνηση με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει.
1.29. Γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την Πηγή, με τον Εαυτό και καταλύει όλα τα εμπόδια.
Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από αυτό και ούτε επηρεάζεται από τον χρόνο. Οι αρχαίοι Γιόγκις οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει τον Εαυτό, προσπάθησαν να κατεβάσουν τη δόνηση του Θεού και βρήκαν το ΑΟΥΜ ή το ΩΜ.
Ο Πατάντζαλι λέει να θυμόμαστε αυτή την δόνηση με συγκέντρωση στο τι αντιπροσωπεύει γιατί αυτή η δόνηση μας ενώνει με την πηγή, Εαυτό και καταλύει όλο το κάρμα και όλα τα εμπόδια.
Ο τεχνικός τρόπος ένωσης με τον Εαυτό και την Πηγή, είναι με το ΑΟΥΜ και το κάνουμε με 3 τρόπους: δυνατά, ψιθυριστά και νοητικά. Δυνατά επηρεάζει το σώμα, ψιθυριστά το συναισθηματικό σώμα και νοητικά το νοητικό σώμα και έτσι συντονίζονται τα κατώτερα σώματα με την δόνηση που αντιπροσωπεύει την Πηγή.
Στοχασμός- PranavaAUM:
Ο τρόπος που κάνουμε το ΑΟΥΜ στη δική μας παράδοση γιόγκα συνδυάζεται με πλήρη αναπνοή και ρυθμό 6 (εισπνοή) - 12 (εκπνοή), δυνατά, ψιθυριστά, νοητικά. Σημαντικό είναι μετά τη δόνηση ΑΟΥΜ να μείνουμε ακίνητοι και σιωπηλοί για να απορροφηθεί η δόνηση. Μην ξεχνάτε , ότι η Πηγή είναι άδεια από σκέψεις , ιδιότητες, προγραμματισμούς. Είναι πιο κοντά στο «τίποτα» παρά στο «όλα».
Πάμε να επαναλάβουμε τη δόνηση της Πηγής και να συντονιστούμε με Αυτό.
1.30 Τα εμπόδια είναι τα εξής εννιά : Σωματική αδυναμία, Νοητική αδυναμία, Αμφιβολία, Αδιαφορία, Μαλθακότητα, Προσκόλληση στην ύλη, Αυταπάτες, Καρμικές υποχρεώσεις, Αδυναμία μονιμότητας.
Ξεκινάει ο Πατάντζαλι από τη 30η σούτρα να περιγράφει εκείνα που εμποδίζουν την ψυχή να ενωθεί με την Πηγή.
Σωματική αδυναμία
Όταν υπάρχει σωματική αδυναμία που σημαίνει πως εσύ θέλεις αλλά το σώμα είναι άρρωστο, πονάει και έτσι όλη η ενέργεια πάει στο σώμα και δεν υπάρχει χρόνος να ασχοληθείς με τίποτα άλλο εκτός από την υγεία σου.
Νοητική αδυναμία
Δεν σημαίνει μόνο να παρασύρεσαι στην κακεντρέχεια λόγω χαζομάρας. Η υπερβολική γνώση και εξυπνάδα εμπεριέχει το κίνδυνο της αλαζονείας με επακόλουθο να μεγαλώσει το εγώ και να κάνει το νου να νομίζει πως είναι παντοδύναμος.
Νοητική αδυναμία είναι επίσης να θέλεις πάντα λογική εξήγηση για όσα συμβαίνουν στη πνευματικότητα και όταν δεν μπορεί ο νους να τα αντιληφθεί τότε να επιλέγει να τα απορρίψει.
Αμφιβολία
Η αμφιβολία είναι ύπουλη γιατί μερικές φορές δεν είναι και τόσο φανερή -μπορεί απλά να βρίσκεται στο πίσω μέρος του μυαλού. Δεν γίνεται απορρόφηση όταν υπάρχει αμφιβολία γιατί η αμφιβολία είναι του εγώ. Η ψυχή ξέρει.
Η αμφιβολία είναι σίγουρα ένας τρόπος να αρχίσεις να ψάχνεις, αλλά από ένα σημείο και μετά, είναι εμπόδιο.
Αδιαφορία
Η αδιαφορία δεν είναι μόνο το πρώιμο στάδιο του απλά δεν σε νοιάζει. Υπάρχει και μια άλλη αδιαφορία που έρχεται όταν συνειδητοποιήσουμε την πειθαρχία και το θάρρος που χρειάζεται να ακολουθήσει κάποιος το δρόμο της ψυχής. Αδιαφορία τότε έρχεται γιατί δεν θέλει κάποιος να προσπαθήσει.
Μαλθακότητα
Είναι η πιο παθητική ποιότητα και μεταφράζεται και σαν αναβλητικότητα. Προσοχή στην αναβλητικότητα όχι μόνο στα πνευματικά αλλά και στα καθημερινά γιατί οι προγραμματισμοί δουλεύουν χωρίς την άδεια μας.
Προσκόλληση στην ύλη
Ή προσκόλληση στα αχρείαστα, όχι μόνο τα υλικά αλλά οτιδήποτε που έχει σχέση με την επιβίωση, ευχαρίστηση και εξουσία (που είναι τα τρία πρώτα τσάκρα). Στην πνευματικότητα προχωρούμε όσο μας αφήνουν οι προσκολλήσεις μας.
Αυταπάτες
Το dharma (στόχος) μας ως ενσαρκωμένοι , είναι να ζούμε το εδώ και τώρα και όχι σε άλλες διαστάσεις ή άλλες ζωές. Δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε συμβάντα από προηγούμενες ζωές γιατί είμαστε εδώ στην παρούσα διάσταση για να βιώσουμε την ύλη. Αν χρειάζεται να ξέρουμε κάτι από άλλες διαστάσεις ή ζωές τότε η ψυχή θα σου το αποκαλύψει. Άρα βιώνουμε το διαλογισμό ή τον εαυτό στο τώρα. Να είσαι στο κατάλληλο περιβάλλον, να κάνεις τα κατάλληλα πράγματα, την κατάλληλη στιγμή.
Αδυναμία λόγω κάρματος
Αν δεν δουλεύεις με επιθυμία να ακολουθήσεις το dharma σου θα δημιουργείς συνέχεια κάρμα που θα σε εμποδίζει να ενωθείς με τον εαυτό. Καρμικά δεν σου επιτρέπεται να ενωθείς με τον εαυτό γιατί πρέπει να βιώσεις την αυταπάτη της ζωής και την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού για να κάψεις το κάρμα σου.
Αδυναμία μονιμότητας
Αδυναμία για σταθερή ανέλιξη στα πνευματικά. Προσοχή στο να μπλέκουμε συστήματα γιατί είναι ένας τρόπος να ανεβαίνουμε και να πέφτουμε, χωρίς να ξέρουμε γιατί. Βιώνουμε ένα σύστημα στο μέγιστο του και το πάμε ως το τέλος ή φεύγουμε σύντομα από αυτό αν δούμε ότι δεν είναι για εμάς.
1.31 Τα παραπάνω εμπόδια θα φέρουν 1. Σωματικό και νοητικό πόνο 2. Θλίψη 3. Υπερένταση 4. Ασταθή αναπνοή.
Οι επόμενες σούτρας μιλάνε για τις αρρώστιες που φέρνει η πνευματική αδυναμία και η μη ευθυγράμμιση των τριών πρώτων σωμάτων. Όταν το σώμα, τα συναισθήματα και ο νους δεν είναι ευθυγραμμισμένα, πρώτα μεταξύ τους και μετά με το πνεύμα, τότε θα έρθουν οι σωματικές και νοητικές αρρώστιες, η θλίψη, η υπερένταση και ασταθή αναπνοή.
1.32 Για να μην μας καταβάλουν τα παραπάνω εμπόδια και τα αποτελέσματα τους, ο νους πρέπει να μάθει να συγκεντρώνεται σε ένα σημείο.
Στοχασμός- PranavaAUM:
Ο τρόπος που κάνουμε το ΑΟΥΜ στη δική μας παράδοση γιόγκα συνδυάζεται με πλήρη αναπνοή και ρυθμό 6 (εισπνοή) - 12 (εκπνοή), δυνατά, ψιθυριστά, νοητικά. Σημαντικό είναι μετά τη δόνηση ΑΟΥΜ να μείνουμε ακίνητοι και σιωπηλοί για να απορροφηθεί η δόνηση. Μην ξεχνάτε , ότι η Πηγή είναι άδεια από σκέψεις , ιδιότητες, προγραμματισμούς. Είναι πιο κοντά στο «τίποτα» παρά στο «όλα».
Πάμε να επαναλάβουμε τη δόνηση της Πηγής και να συντονιστούμε με Αυτό.
Ο τρόπος που κάνουμε το ΑΟΥΜ στη δική μας παράδοση γιόγκα συνδυάζεται με πλήρη αναπνοή και ρυθμό 6 (εισπνοή) - 12 (εκπνοή), δυνατά, ψιθυριστά, νοητικά. Σημαντικό είναι μετά τη δόνηση ΑΟΥΜ να μείνουμε ακίνητοι και σιωπηλοί για να απορροφηθεί η δόνηση. Μην ξεχνάτε , ότι η Πηγή είναι άδεια από σκέψεις , ιδιότητες, προγραμματισμούς. Είναι πιο κοντά στο «τίποτα» παρά στο «όλα».
Πάμε να επαναλάβουμε τη δόνηση της Πηγής και να συντονιστούμε με Αυτό.